Kayıtlı değilsiniz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
Giris
Hala hesabınız yok mu? Hemen açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak tema yönetici, yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi avantajlara sahip olacaksınız.
Malümunuz geçtiğimiz Kasım ayı ortası Kurban bayramıydı. Havalarsa halen güzel. Olmasa dahi, koca bir hafta demekti bayramın hafta içine gelmesi.
Ağustos sonu Eylül başında yaptığım ve raporunu bir ara toparlamak istediğim Romanya, Macaristan ve Slovenya gezmesi ardından Trieste İtalyadan motoru RoRo’ya verip uçakla İstanbula gelmiştim. Bu seyahatten döndüğümdeki hissiyatım nerede var doğru düzgün yol yapmadığım şeklindeydi.
Şöyle daha uzun bir yerlere gitmek diyeceğim ama o da değil. Yol yapmak gitmek arzusu şelale bi modda Kasım ortasındaki Kurban bayramı tatil haftası ile sonrasındaki iki haftayı izin alıp toplam üç hafta zamanda ne yapabilirim diye düşünmeye Eylül'de başlamıştım.
Ancak bu süre daha sonra toplam iki haftada sınırlı kalmak durumunda oldu.
Bayramdan bir buçuk ay kadar önce Ekimin ilk hafta sonu Yuvacık İnönü Yaylasında arkadaşlarla tek gecelik güzel bir kamp yaptık. Hep motorla gittiğim bu güzel yere bu defa arabamla gitmiştim. Bir miktar da içtik o güzel havada. Çook da eğlendik.. Ekim başında halen ne yapacağımı kesinleştirmemiştim. Bir de benzer tarihlerde Ruzgaresmez Levent Kalpakçı ile bir iki akıl yürüttük ne yapalım ne edelim diye ancak kesin bir karar da almadık.
İnönüdeki kampa gelenlerden bi Katmandu yapmış olan Murat’la konuşmalarımızda onun da yolunun sağlam geldiği muhabbette tatlı açığa çıkıyordu.
O gece bir de Murat dedi ki; Wadi Rum’da Wadi Rum…
Bu çöl olayı bende zaten nee zamandır vardı...
Yazdık bunu da hafızaya, dedik konuşuruz haberleşiriz.
Günler geçti, plan nispeten netleşti. Sonuç olarak rota’da Wadi Rum ve Orta Doğu olarak karar kılındı...
Ekip; Murat Çevik, Ruzgaresmez Levent Kalpakçı ve A_KLR Yüksel...
Hedef Wadi Rum, Ürdün.
Amaç; geyik muhabbet, keyfe keder gezme ve çölde sürüş.
Sonrası etraf.
Etraf dediğim Beyrut felam..
Ekipden Murat gitmiş bulmuş, konuşmuş etmiş İstanbul ambarlarda Gaziantep’e taşımacılık yapan bir şirket ayarlamış. Dedi ben motoru bunlara vereceğim, Perşembeye de bilet aldım eşimle Gaziantep’e uçacağım.
Murat bu şekil gitti 11 Kasım 2010 Perşembe günü. Yani gitmiş. Ben de aradım bu şirketi, Murat’a sordum v.s. Dedim Cumartesi ayın 13’ünde alacağım motoru Gaziantepden, galiba hafta içi Salı günü verdim motoru ambarlarda bu şirkete.
Levent’in ise durumu işi, gücü durumu ne olacağı belli olmadığından aşağılarda bir yerlerde buluşma moduna geçtik.
İşte gidiyor muyuz, gidiyoruz dedik bir tek o hesap..
Murat’ın zamanı sadece bayram haftası idi. Levent ve benimse bir haftamız daha vardı bu tatil için.
Yolculuk öncesinde 640’a güzel bir bakım yaptırdım. Orası burası bi kontrol edildi, yağı yağ filtresi değişti. Sonrada motoru yükledim. Yan çantalar, topcase ve kum için dört lastik. Nakliyeye verirken motoru topcase’in üzerindeki lastiklerin içine botları ve dizlikleri soktum. Kendim de bi sırt çantasıyla Cumartesi sabah uçağa atladım. Ee tabi motor arkada bunca ağırlıkla bir miktar ağır oldu ancak tüm bu yolculuk boyunca altıkırk’ın maşallahı vardı…
Bir şeyi unuttum. Akıl yürütüp konuşurken başlarda dedik ki Leventle Mısıra da gidelim. Amaç çöl ya o hesap… İyi gidilim.. de Mısır denilen memlekete motosikletle ya da araçla girmek anladığım kadayla bir işkence ve de masraf. Sınırda 12-14 saat geçirenler olduğunu biliyorum. Plaka mı çıkartıyorsun bir şeyler.. Zannedersem çıkış da aynı şekilde zorlu. Sonra dedik ki motorları Ürdün Aqaba’da bırakır Mısıra öyle geçer, Sharm el-Sheikh’de hem denize girer hemde burada çölde motor kiralayanlardan bu işe girip geri döneriz… Mısır konusunda okuduklarımdan gidip gelenlerden duyduklarımdan anladığım; adamlar oldukça hödük. Bu plan doğrultusunda yolculuğun bir hafta evvelinde ki 5 Kasım Cuma günü bir haftada vize alabileceğimi düşünerek İstanbul, Leventteki Mısır konsolosluğuna gittim. İşte belgeleri hazırladım bilmem ne. Haybeye iş.. Ancak sırada beklerken farkettim ki bu adamların değişik ya da iki aşamalı bir vize prosedürleri bulunmakta. Gittin Cuma, senden başvusu formunu alıyorlar. İncelememi nedir öyle adlandırdıkları bir süreç ardından arıyorsun bunları gidiyorsun bir daha Pazartesi Salı artık neyse.. Bu defa Pasaportunu veriyorsun ve vize ücretini ödüyorsun. Sonrada ne zaman çıkarsa alıyorsun çook önemli Mısır vizeni. Eee ebesinin nikaa.. Sordum oradaki görevliye sınırda alınıyor mu? Yok. Yetişir mi bir haftaya, o da yok. İyi dedim ver o belgeleri geri; çook da hasrettim Mısıra gitmeye..
Yani Mısır işi yattı. Bu iyi de oldu zira hepi topu iki haftalık yolculuk süremizde koşturmaca olacaktı. Birde bu saçma sapan işlerle uğraşmamış oldum.
O hesap bu kitap düştük yola…
Bir de gitmeden önce, Orta Doğuya giden ikiteker üyelerinin raporlarını bir defa daha okuyup gözden geçirip notlar aldım.
Yolculuğun ilk günü Cumartesi sabah erken saatteki uçağı kaçırmadım. Şimdi saatini hatırlamıyorum ancak sabahın köründeydi.
Vardım Gaziantep’e. Gaziantep Nakliyat’ın Otogar’ın yakınındaki yerine gidip motosikletimi teslim aldım. Dizlikleri taktım, botlarımı giydim.
Adamlar dedi sizden önceki arkadaş da geçen gün geldi aldı, o Adana’dan dönecekmiş.. Dönüş işini pek düşünmemiştim ve uçak biletimi gidiş dönüş almıştım Gaziantepe..
Motoru aldıktan sonra öğlen vakti Karşıyakalı Halil ustaya gittim. Bi küşleme birkaç kebap daha. Ayıptır söylemesi biraz abartmışım ancak onda kebabı hööpletmenize rağmen bir ağırlık çökmüyor üzerinize. Yemek ardından kürdana takılmış iki parça küşlemeyi daha hööpletip ikramdan Halil ustaya veda ederek yoluma koyuldum.
Gaziantepden Kilise doğru giderken yol üzerinde durduğumda Leventten ilk haberi aldım. Ne gün yola çıkacağı tam belli değildi diye hatırlıyorum DRZ ile Ankaradan binerek geliyormuş. Adana’ya yaklaşmış.
Sen nerdesin ben buradayım, Halep’e gidiyorum sen de in aşağılara mesajları.. O akşam Antakyada kalacağını öğrendim daha sonra Halep’e vardığımda..
Harala gürele sınır geçişi ardından benzin alıp Halep’e doğru yola koyuldum. Vardığımda hava kararmış akşam olmuştu. Trafik var herkes kornaya basıyor. İki dolaşınca otellerin yoğunlaştığı bir bölge buldum. Bir ikisine sordum. Sonundan bu şehirdeki ünlü bir otel olan Baron’un karşı sokağında bir otelde oda tuttum. Otelin adı Granadaydı galiba tam hatırlamıyorum. Bir de yolbizibekler Savaş Balaban sitikır’ı vardı otelin girişinde..
Baron Otel. Önemi eski bir otel olmasından, ambiyansından ve Mustafa Kemal gibi, zamanında ağırladığı konuklardan.
Odayı tutup eşyaları indirirken motordan tam karşıdan biri belirdi elinde fotoğraf makinasıyla “aha yakaladım” diye…
Oralarda motorla dolaşırken görmüş, enduroclub’dan Ümit. Kaldığım otelin arkasında motorlarını bıraktıkları otoparktan geliyormuş. Yakınlardaki başka bir otelde kalacaklarmış. İki motorcular Ümit ve Turgay. Buluşmaya karar verdik. Eşyaları odaya çıkartıp otellerine gittim. Halep’i iki turladık Kalenin orada kahve içip iki motosiklet muhabbeti ettik. Onlar Halepten biraz aşağı inip ardından yeniden yukarılara çıkıp Nusaybinden yurda girip İran’a gideceklerdi..
O akşam Antakyada kalan Leventle haberleşip ertesi gün Laskiyede buluşmaya karar verdik. Ümit ve Turgayla muhabbetin ardından, eşyaları boşalttığımda hafifleyip kendisine gelmiş olan motorumla Halep’i şöyle bir turladıktan sonra motoru bir otoparka koyup bir güzel uyudum..
Sabah kahvaltı ardından seri bir şekilde motoru yükledim.
Ardından da bir kahve içip yoluma koyuldum.
Halep Laskiye arası kayda değer bir yol değil. 260 km kadardı yanlış hatırlamıyorsam.
Bu yol üzerinde mola verdiğimde motorum.
Suriyede kahve çok güzel. Bu durduğum yerde de öyleydi..
Bir geyiğe göre Dünya’nın en güzel kadınları Laskiye’deymiş (Latakia)...
Laskiyede şehir merkezinde bir meydanda bir iki saat kadar önce şehre gelip oteli de ayarlamış olan Leventle buluşup iki kahveyi ula naber senden naber muhabbetleri eşliğinde hüüplettik.
Bir de dedik Murat’ın durumu ne aceba.. Bizden iki gün evvel çıkmıştı yola ancak yine de süratli inmiş aşağıya ve varmış taa Aqaba, Ürdün’e. Peşindeyiz ama dedik ne zaman gitti bu adam taa oraya.
Halepten Şehre vardığınızda Üniversitenin etrafından geçiyorsunuz. Şehrin bu kısımlarının ve sahile yakın Limanın üst kısmındaki Amerikan caddesi mi Amerikan Corner’mı ne ise bu kımının Suriyenin bir önce gördüğüm şehri Halep’le pek ilgisi yok. Sahil şehri, turistik..
Bu arada takip ettiğim yoldan Laskiyeye girip iki turladıktan sonra Ruzgaresmez’le haberleşmek için merkezi bir yerde durmak üzereyken motorda bir sıkıntı oldu. Altı kırk gidonu çevirdiğimde stop ediyordu. Bir elektrip problemi olduğu zaten belli olduğu gibi hem Ruzgaresmez’in Güney Amerika yolculuğunda başından geçtiğini bildiğim hem de motorumun ustasının bir defa elden geçerdiği bir yerden kaynaklı sorun olduğunu anladım.
Altı kırk’ın sorunu kontaktaydı. Daha da net ifade edecek olursam kontağın alt kısmında… Gidon hareket edince bir temassızlık yaptığı gibi gidonu sola tam kırdığınızda kontak anahtarı takılı değilken çalışır bir durum aldı motosiklet.
Akşam yavaştan yavaştan arada motor stop etse de sahildeki otele varıp, bendeki eşyaları indirip motorları arkadaki garaja çektik.
O gün ve ertesi gün Laskiyede kalıp ardından Wadi Rum’a doğru inmeye karar verdik..
Çıkıp iki bira içtik, şehri iki turladık. Güzel zaman geçirdik..
Ertesi sabah kahvaltı ardından ilk iş kontağın altını sökmek oldu. Kafayı söküp aşağıdaki şemadaki kontağın alt kısmını anahtarın girdiği kontaktan ayırıp soketli olan kıç kımının da bağlantısından çıkarttım.
Bu parça şemanın sol alt kısmında. Mesele ise bu parçanın üst kısmındaki plastik silindirin içerisinde. Bu silindiri açmak biraz meşakkatli olsa da bunu başardığınızda alttan gelen ana kablo’nun silindirin içersinden altıya ayrıldığını ve silindirin üst tabanındaki noktalara lehimle bağlı olduğunu görüyorsunuz.
Levent’in yoruma göre, ki gayet öyle gözüküyor, bir tasarım hatası olarak siz gidonu her çevirdiğinizde altaki siyah ana kablo bir miktar geriliyor. Ve bu zaman içerisinde ana kablodan içeride dağılan ufaklarını da oynatarak ya da çekerek (elli bin km de bir diye sallayabiliriz kullanıma göre) lehimli yerlerinden kopmalarını beraberinde getiriyor.
Aldık bu parçayı elimize ve başladık dolaşmaya. Hemen yakınlarda bir yerlerde televizyon tamircisi gibi bir yer bulup yerlerinden ayrılmış olan ufak kabloları lehimlettik. Dönüşte de kontrol ederek kontağı yerine taktık.
Kafanın toplanması ardından da iki motor şehri turladık.
Ertesi gün yolumuz uzun.
Hedef Wadi Rum Murat orada, ancak epey aşağıda Laskiyeden çıkıp artık nereye gidersek.. Bu arada ertesi gün bayram. Kurban bayramının ilk günü..
Sanah kahvaltı ardından yola koyulduk.
İkiyüz km kadar yapıp bir kahve molası verdik..
Ruzgaresmez ve roadbook’u..
Sonradan şöyle bi poz daha aldım..
Biraz dinlence ardından yeniden yola koyulduk…
Suriyeden çıkıp Ürdüne girdik.
Bu fotoğraf sınırda.
Ürdün, tek kelimeyle berbat bir yer (bence).
Ne berbat derseniz? İnsanlar. Suriyeye göre daha medeni gözükmekle birlikte gördüğüm gittiğim üç beş ülke içerisinde uzak ara en hazzetmediğim olduğunu söylemeliyim Ürdün’ün. Ne Ürdün’ü ne de Ürdünlüleri özellikle, sevmedim.
Bununla birlikte bu ülkede daha sonra gezeceğimiz Wadi Rum ve Petra güzel yerler..
Laskiyeden sabah saat kaçta yola çıkmıştık hatırlamıyorum saat dokuz buçuk civarıydı zannedersem. Ürdünde yollar daha güzel. Git git aşağılara doğru indik biraz vakit kaybetsek de çevre yolunda Amman’ı geçtik. Murat, Wadi Rum da Sunset Camping’de. Ancak gece vakti oraya girmek istemediğimizden Wadi Rum sapağından 40 km kadar güneydeki Aqabaya kadar gittik. Aqabaya deniz seviyesine inmeden evvel epey üşümüş, 14-15 saat civarında yolda olup bin km’ye yakın yol gitmiştik.
Bu yolculukta aşağı yukarı başından beri aklıma hep iki KTM 990 Adv düştü. Ulan dedim şu yol iki 990 ile ne olur? İki de çanta. Sonra yapıştır babam yapıştır.. Geçen gün bir sabah sahilde arabada Baltalimanında kırmızıda durdum. Biraz gerilerdeyim. Karşıda bi kafa gördüm; 990’mış tahmin ettiğim gibi. Şu yeni çizgidekinden ve R. Yeşil yanınca kimse artık, Baba kalktı oradan en sağdan uzun ince bir “S” yaparak şeridinde yanımdan geçti gitti. Bu gidiş çok güzel gözüküyor. Gaza mı geliyorum ilerisi için bu alete demleniyor muyum nedir. Tek silindirin tadı ayrı ancak asfalt uzun yolda çift silindiri de arıyorsun…
Aqabaya geri dönecek olursam, kaldığımız Alcatraz otel de iki bira ha diye gitti. Karşıdaki ufak markette Efes bile vardı. Bir de otelin önüne geldiğimizde 7-8 tane Türkiye plakalı motosiklet farkettik. Birkaç chopper, bir VFR ve bir FJR… Bu motorların sahipleriyle sabah iki hoş muhabbet ettik Diyarbakır ve etrafından gelmiş sürücülerdi. Daha sonra Wadi Rum’da çölün girişinde de karşılaştık bu arkadaşlarla.
Ertesi sabah motürüm. Gece lastikleri indirmemiştim.
Ve Levent’in roadbookun sabah hali…
Ürdünün bir olayı da paralarının değerinin yüksek olması. Yaklaşık olarak iki liraya bir dinar alabiliyorsunuz. Bu adamların para nereden geliyor anlamadım. Bildiğim kadarıyla petrolleride yok bunların. Zannedersem Turizm gelirleri var v.s.
Neyse.
Wadi Rum….
Aqaba’dan 40 km yukarı çık, motorlara benzin al, sağa (Doğuya) 15-20 km git ve Wadi Rum’un girişine gel. Levent biletleri aldı ve bir müddet daha asfalttan gittikten sonra son köye geldik. Bundan sonrası kampa kadar 15 km çöl yolu. Murat kampın koordinatlarını yollamıştı, GPS’lere yüklendi ve lastiklerin havasını biraz indirip yola koyulduk. Özellikle benim motordaki ağırlık sebebiyle kimi zaman zorluk olsa da yarım saat civarında, sürdükçe alışarak aldım yolu..
Yoldan bir kaç poz..
Kendilerini gördüğümüz için bağıra çağıra mutlu mesut kamp yerine vardığımızda Murat ve eşi Aslı hanım kayaların tepesinde kameraya çekim yaparak bizi bekliyorlardı..
Epeydir kampın dibindeki kayalıktan çöl yolunda debelenen bizi izliyorlarmış..
Kayıt: May 27, 2008 Mesajlar: 198 Nerden: İstanbul
Tarih: Cmt Arl 04, 2010 3:52 pm Mesaj konusu:
O onbeş km yol özellikle kimi yerlerinde terletmişti bizi.. Soyunduk dökündük, su içtik, iki muhabbet ettik, Muratlara yahu ne kadar çabuk bukadar aşağıya indiniz dedik..
Kampa doğru hafif bir eğim var ve kum iyice yumuşuyor.
Motürüm…
Lastikleri ve yan çantaları indirip kayaların oraya çektik altıkırk’ı..
Ekip foto bi daha…
Ardından çölün keyfine vardık…
Sessizlik ve ışığın en güzel olduğu saatler..
Çadırlar...
Şu gömlekli tipleme Eric. Finli mi nereli oralardan bir yerlerden. Bir haftadır kampta gönüllü çalışıyormuş. Bize çay getirdi. Sunset Camping’in internet sitesinden ayarlamış bu durumu ve daha önce benzer biçimde Arjantinde bulunmuş birkaç hafta.
Çölde çay...
İlerisindeki kayalıktan kamp..
Kampa varma, eşyaları indirme, keçi kılından bedevi çadırına yerleşme işlemleri ardından kayalıkların üzerinde epey bir keyif yaptık. Buraya Aqabadan ya da etraftan günü birlik gelen turistler var. Gelip çöl’de jeep’lerle bir tur atıp bir gece konaklayıp ertesi sabah da ayrılıyorlar. Akşama doğru epey bir gelen oldu. Sunset Camping oldukça güzel bir yere konuşlanmış. Duşu tuvaleti o şartlarada oldukça iyiydi. Murat ve Aslı bize kamp hakkında bilgi verdiler. Turistleri getirip götüren yakındaki köyden bir iki çalışan. Kamp sahibi Muhammet, oğlu Ahmet, bu Eric, yemek yapan Sudanlı Mahmut ve diğerleri. Kamp henüz kalabalıklaşmadan akşam yemeğinden evvel ön lastiği değiştirmeyi düşündüm ancak akşam yemeği başlayacağından bu işe girişmedim. Bununla birlikte epey bir konaklayan olduğundan yemeği dışardan getirdiler ve bu da epey gecikti. Normalinde Sudanlı Mahmut yapıyormuş ki onun yaptığı yemekler çok daha lezzetliydi. Aklımın lastikte olması etrafın güzelliği ve ertesi günkü sürüşe dair heyecan, merak ve beklentidendi.
Gece geç yattık. Saat kaçtı hatırlamıyorum. Levent dedi bir ateş yakalım. Çöl’de odun mu olur ateş yakmaya derseniz burada vardı ya da biz iyi bulduk.. Etraftaki çalışarın kurumuş olanlarının kökleri kumu kazıp çıkarttığında bunun için iyi malzeme.
Ateş başı fotoğrafları Tobacco Muratta olacaktı…
Ertesi sabah kalkış saati beşbuçuk altı. Muratlar gidecekler. Biz de lastikleri değiştireceğiz.. Bir zaman sonra Murat da gitti yattı. Hava çook güzel. Çok soğuk değil. Ateşin başında kuma yattım. Çadırdan döşek ya da döşek gibi olan şeyi getirip orada uyunabilirdi. O yorgunlukla epey bir uyuklamışım. Bununla birlikte güneş gidip gece olunca o çöl kumu oldukça soğuk oluyor. Sırtımda bir üşümeyle kendime gelip çadırda uyudum. Çadırların içerisinde bir şey yok. Ama güzel işte hazır çadır. Bir de gündüz serin. Yatak yorgan ve yastık var ama hiç birisinde kılıf bulunmamakta. Gelen devriliyor öyle.. Çöl temiz bir yer..
Sabahtan bir kaç poz..
Çölde sabah da başka güzel..
Daha sonra Murat ve Aslı yola hazırlar.. Hedefleri Şam’ı yanlış hatırlamıyorsan. Aslı jeepte, Murat’ın yan çantalar da araçta ilerideki köye kadar.
Murat hazırlanıyor..
Ve yola çıkıyor..
Murat ve Aslıyı yolcu ettikten sonra işimize koyuluyoruz. İki motorun lastikler değişecek. Bende bir levye var Leventte iki. Eski üç levleyemi Romanya da bir yerde motoru arazide sola yatırdığımda düşürmüş olduğumu sonradan farketmiş ardından KTM’de satılan ufaklardan bir tane bulabilmiştim.
Önce altıkırkdan başlıyoruz.
Başlıyoruz dediğim; benim bi halt ettiğim yok Levent değiştirdi oturdu hepsini.. Bir de dikkat ettik ısırtmayalım yarmayalım iç lastikleri diye. Bana kalsa şöyle bir artı iki saat daha sürerdi o iş..
Altıkırk’ın lastikler değişince tabiri caizse direkt kuma atladım. Arkadaki ağırlıktan kurtulup lastiklerde değişince mevzuu bambaşka ve tatlı bir hal alıyor..
Ardından DRZ’nin lastiklere için işe koyulduk..
Levent şöyle güzel bir şekil yaptı, DRZ’yi 640’a bağlayarak…
Şimdi çalışıyoruz ediyoruz da… Şöyle bir güneş tepeye doğru gelmeye başladı… Bir de sinekler.. Yazın nasıldır bilemiyorum. Sabah işe koyulduğumuzda bir kenarında bulunduğumuz kayalığın hiçbir yerinde gölge yoktu.
Dolayısıyla beynimiz şöyle hafiften haşlanmaya başladı. Diğer yandan dikkat etmek gerek pat diye o kadar güneşi yersen, sıvı dengen bozulur, motoru bozarsın v.s.
Lastik değiştirme işinin sonlarına doğru kayalığın kuzey tarafının artık gölge olduğunu farkederek buraya geçtiğimizdeki halimiz böyel bir garipti. Yahu orası bir serinlemiş, bir güzel olmuş.. Epey bi kendimize geldik.
Kampa akşam birileri geliyor bir gece kalıp sabah gidiyorlar. Gündüz kampta kimse olmuyor. Sudanlı Mahmut da bir ara yakındaki başka bir kampa gitti. Daha sonra geldiğinde öğlen için bir şeyler isteyip istemediğimiz sordu, bizde getir dedik.
İki motor da tamam olduğunda dinlendik ve öğlenden sonraya doğru güneşin inmesini bekledik. Ardından da Wadi Rum’da güneye doğru yola koyulduk.
Burada, bu zeminde motosiklet kullanmak çook keyifliydi.. Ki lastiklerimizde öyle aman aman değildi. Son kullandığımız, bitmeye yakın birer çift six days extreem’leri götürmüştük.
Suidii sınırı Wadi Rum’un hemen güneyinde..
Biraz gidip şöyle bir durup iki foto çektik…
Devamında hem çöle ve sürüşe alıştık hem de daha keyifli yerler ve dune’lar bulmaya başladık..
Buradan sonra gittiğimiz yerde, hallice yüksek dune'da ise güneşin batışı ile ayrı güzeldi..
Vallahi tek kelimeyle SUPER!!! Devam devam, bekliyoruz ve ben sahsen sahsim adina cooook tesekkur ediyorum bu paylasimina Yuksel. _________________ Sevgiler.
V.Ahmet PINAR - IST. & Geyikli
Turkiye durmaksizin doguya giden bir gemidir, bazilari bu geminin guvertesinde batiya dogru kosarak batiya gittiklerini sanarlar (Filozof Sakallı Celal).
sevgilii Yüksel paylaşm için teşekkürler de ben facebook ta bir video gördüm, arkadaşlardan birisi bayram sabahı diye motosikletin çamurluğunu öpüp duruyordu, o videoyu da isteriz buraya
Kayıt: May 27, 2008 Mesajlar: 198 Nerden: İstanbul
Tarih: Pzr Arl 05, 2010 3:19 pm Mesaj konusu:
Tamericel demiş ki:
sevgilii Yüksel paylaşm için teşekkürler de ben facebook ta bir video gördüm, arkadaşlardan birisi bayram sabahı diye motosikletin çamurluğunu öpüp duruyordu, o videoyu da isteriz buraya
Teşekkürler Tamericel..
O video Wadi Rum'daki dördüncü ve son günden. Hakkında bir şeyler de yazmak istiyorum çıkarsa..
Kayıt: May 27, 2008 Mesajlar: 198 Nerden: İstanbul
Tarih: Pzr Arl 05, 2010 8:43 pm Mesaj konusu:
Rapora ve fotoğraflara devam..
Önce son yerden bir kaç poz daha.
Birisi bu.
Bir arkadaşımıza gönderme... Angara’lı Haldun duruşu şeysi...
Ormanda motoru devirdiğinde yahu bu neden oldu bakışının çöl’de kuma saplanmış versiyonu denemesi...
Buradan iniş..
AltıKırk'ın dune ile tanışması..
Levent’in DRZ..
Buradan aşağıda başka bir yere vurduk, vurduk da oradan baktığımda rahat çıkar aşarız dediğim bir eğimde aşağıdan gazlayamadığından saplanıp kalıyorsun.
Şöyle...
Sonra da oturup böyle kendi fotoğrafını çekiyorsun...
Gerisin geri döndük oradan..
Ardından devam edince daha büyük bir kum tepesi bulduk, aşağısından da kaptırmalık.
Günün en güzel saatleri ise ışığın en güzel olduğu zamana gelmişti.
Levent bir denedi saplandı...
Yukarıdaki ilk video Levent geri geldiğinde kaydedilmşti.
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Yardım
Arama
Kullanıcı Grupları
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için giriş yapın
Giriş
