Kayıtlı değilsiniz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
Giris
Hala hesabınız yok mu? Hemen açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak tema yönetici, yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi avantajlara sahip olacaksınız.
Tarih: Pts Ksm 22, 2010 8:18 pm Mesaj konusu: tek silindir, tek kişi ve tek ülke İRAN
Merhabalar,
Sizlerle geçen sene Ağustos ayında yaptığım İran gezisini paylaşmak istiyorum.
Motosiklet ile tanışmam yaklaşık 5 sene önce oldu. Virago, shadow derken artık yolların bu motorlar ile yapılmayacağını anlayarak 3 yıl önce enduro arayışına girdim. Bilgi, tecrübe, bütçe kısıtları çerçevesinde dakarda karar kılarak 2001 model bir dakar aldım. Neden dakar konusu ayrı bir mevzu..
Motoru aldıktan sonra yurt içinde Ege Bölgesinden Hataya, Orta Anadoludan tüm Karadenize kadar yurt içinde birçok rota gerçekleştirdim. Bunlardan en uzunu ve keyiflisi 2008 yılında yaptığım 15 günlük Karadeniz turu oldu. Özellikle de doğru Karadeniz. Bu gezide uzun yol, motosiklet ve motoruma dair acı ve tatlı tecrübeler yaşadım.
Yolculuklarımın hepsini tek başıma yapmayı tercih ediyorum. Birçok kişi buna anlam veremiyor. Belki bende anlatamıyorumdur yada anlatmaya çabalamıyorumdur. Ama yol yapmak kişi ile motoru arasında olan bir şey.. neden başka biri bunu engellesin ki.. Tek başıma yaklaşık 35.000 km yol yaptıktan sonra geçen sene ilk defa bir arkadaşımla 2 gün Bolu yaylalarını dolaşmıştık. Biri ile yol yapmak zor gelmişti bana..
Çok uzatmayayım, motorculuğa başladığımdan beri yaptığım rotalardan sonra artık yurt dışına çıkmaya karar verdim. Bunun için kendimi hazır hissediyordum. Neden İran konusuna gelince doğu beni her zaman çekmiştir. Neden bilmiyorum belki, kökenimin o taraflardan olması olabilir. İranın tarihi ve yapısı ile hep aklımda olan bir ülke idi. Ayrıca duruşu ile hep saygı duyduğum bir ülke olmuştur. Ucuz olması da ayrı bir unsur tabii… İran ile ilgili olarak birçok yorum var. Bu yorumları dinlemek ama iyi sorgulamak gerekir diye düşünüyorum. Ama şunu söylemeliyim ki İran çoğu kişinin bildiğinin aksine güzel ve güvenli bir ülke..
Planladığım tarihe yakın bir zamanda bildiğiniz üzere İran’da ciddi karışıklıklar oldu. Bir ara rotayı Gürcistana çevirmeyi düşündüm fakat bu rotayı yapmak istiyordum. İranlı bir arkadaşımdan sürekli bilgi alıyordum o dönem.. Hatta karmaşanın yoğun olduğu dönemde motosiklet ile gitmenin çok doğru olmayacağını söylemişti. Fakat olaylar durulunca arkadaşımın onayı ile de rotayı planladığım zamanda yapmaya karar verdim.
İranı okumaya Karadeniz turundan sonra başladım. Her okuduğumda heyecanlanıyor hem kendimi hem de motorumu hazırlıyordum. İran ilgili olarak forumlardan çok faydalandım, ayrıca İrana gitmiş arkadaşlara özelden mesaj atarak aklımdaki kritik sorulara cevap aldım. Bu arkadaşlara da çok teşekkür ediyorum. Zira bu sorulara cevap bulmak kendi içinizde önemli oluyor.
İran ile ilgili çok ayrıntılı bir plan yapmadım. Temel olarak rotayı çıkararak kritik noktaları belirledim. Gerisi yolculuk sırasında geldi zaten. GPS kullanmadım. Zaten GPS’im hiç olmadı. Arazide iş gördüğü kesin ama bir tane edinir miyim sanmıyorum. Yol bir şekilde mutlaka bulunuyor.
İran ilgili önemli bir konu Ramazanın geliyor olması idi. Ramazanda orada olmak istemediğim için ramazanın başladığı gün Türkiye’de olacak şekilde planımı yaptım.
Diğer bir konu ise sıcaklık idi. Zira Ağustos ayında gidecektim. Ama Ağustosta gitmeseydim, Ramazan bir ay, sonra bayram felan bir ay atacak sonrasında benim zamanım olmayacaktı. Forumlardan birinde sorduğum bir arkadaş Ağustos ayının çok sıcak olabileceğini söylemişti. Yol yapacağım her gün sabah 5’de yola çıkarak gideceğim noktaya öğlen 11 en geç 12 gibi varıyordum. Böylece sıcaklık temel bir sorun olmaktan çıktı benim için. İran’da öğlen 13.00 ile 17.00 arası genellikle dükkanlar kapalı. Sıcaktan insanlar dışarıda olmuyorlar. Ama akşam ve sabah saatleri oldukça makul sıcaklıklar.
Ankara İran sınırı 1200 km . git gel 2400 km sadece yurt içi. Yaklaşık 4500-5000 de İran dersen oldukça fazla bir km olacaktı. Bu yüzden enerjimi ve motorumu efektif kullanmak için Ankara-Erzurum arasını gidiş ve dönüşte tren kullanmaya karar verdim. Sadece Doğu ekspresinin yük vagonu var. Yavaş ama olsun varsın acelem yok ne de olsa..
İran ile ilgili olarak bazı eksikleri olsada Zafer Bozkayanın “İran Gezi Rehberi” adı altında bir kitabı var. İranın kültürü, tarihi ve şehirleri ile ilgili ayrıntılı bilgiler bulanabilir.. Buna ek olarak daha ayrıntılı olan Lonely Planet serisindeki İran kitabını diğer bir kaynak. Yiyecek, konaklama, rota, harita anlamında oldukça ayrıntılı. Ayrıca telefonlarda mevcut. Ani bir rota değişikliğinde bilgiye ulaşmak rahatlatıyor insanı..
Diyeceksiniz ki rotayı yapalı bir seneyi geçmiş, neden şimdi yazıyorsun.. bilmiyorum.. İran klasörü bilgisayarımın masaüstünde bir senedir duruyor. Kendimi yeni yeni hazır hissettim ve yazmak istedim. Yazdıkça yeni rotalar için heyecanlanıyorum. Belki de bundandır. Raporumu gün ve gün yazdıkça yayınlayacağım..
Yazmamın diğer bir nedeni İran rotasını yapacak olan kişilere elimden geldiğince kendi yaşadıklarım çerçevesinde nacizane yardımcı olmak, paylaşmaktır. Birçok motorcu arkadaş bu rotayı yapmış olabilir, birçok gezi raporu olabilir. Fakat her rapordan iyi okunduğunda farklı noktalar yakalanabiliniyor. Gezi raporlarının çok faydasını gördüğümü söylemeliyim.
Gezi raporumda gezi noktaları ve İran kültürü ile ilgili bilgiler vermeyeceğim. Amacım bu değil çünkü. Ayrıca bu denli bir ayrıntılı alt yapıya da sahip değilim. Ama rotayı yapmak isteyenler çeşitli kaynaklardan okuyabilirler. Ayrıca fotoğraflar ile çok fazla da boğmak istemiyorum okuyanları.
Özetle İran yolculuğum boyunca uzun sürüşler yaptım, düşündüm, kendimi buldum, motorumla bütünleştim.
1. Gün
Ankara- Erzurum
17.20 Doğu Ekspresi ile Erzuruma gidileceğim.Öncesinde saat 4 gibi istasyona gittim bekliyorum. Sağolsun bir arkadaşım yolculamaya geliyor. Yüklüyoruz motoru beraber sonra vedalaşıyoruz. Ankara garında motor yüklemek için bir rampanın olmaması çok acı.. Motoru bir güzel bağlıyorum.
Beklerken elinde torba bir adam geldi. Dedi kaç kilo bu motor, dedim 150 kilo. Meğerse adam yük vagonu görevlisi imiş. Sonradan üniforma giyip geldi. Motora da 150 kilo üzerinden 61 tl yazdı. Ben 65 tl motor 61 tl
Tren 6.00 da kalktı. Yerleştim yataklıya. Süper... klima, duş, buzdolabı vs. geçtim yemekliye hemen bir bira. Buz gibi birayı yudumlarken ( garson dolaptan çıkmış bardak ile getirdi) önceden print ettiğim forum raporlarını okuyarak rota üzerinde bilgi topladım, notlar aldım.
Sonra yemek ve bir bira daha. Yataklıya geldim sızdım zaten.
Gece oldukça rahat geçti. Ray sesleri ninni gibi sallana sallana uyudum.
2. Gün
Erzurum – Kars
Sabah uyandım tekrar uydum. Öğleye doğru kahvaltı yaptım.
Yol bitmek bilmiyor. Bir ara Erzincanda ineyim devam edeyim dedim, vazgeçtim. Ama Erzincan Erzurum arası yol müthiş. Dağlar arasından, virajlı yollar yanda Fırat nehri. Böyle olduğunu bilseydim inerdim herhalde. Belki dönüşte.
Doğru ekspresi de doğu gibi hiç acelesi yok. Yavaş yavaş gidiyor. Her durakta duruyor. Bazen dağın ortasında öylesine bekliyor.
Müzik dinliyor, kitap okuyorum vakit geçiyor bir şekilde.
Saat 19’da erzuruma varıyor tren. Motoru nasıl indirecem derken 3 adam belirdi birden. Onlarda kamyonet yanaştırdılar vagona mermer yükleyecekler. Motoru beraber bir güzel indirdik. Benim aklıma gelmedi. Adamın biri ön freni sıktı, freni yavaş yavaş bırakarak motoru güzelce indirdik. Adam bu motor bende olsa trene biner miyim diye söylendi bana...
Ağrı 185 km. akşama kaldım. Sevmiyorum akşam motor kullanmayı. Ama kalırsam hem ertesi günü çok yol yapacam, hem de sınır gececem, ne sürecek bilmiyorum.
Yol rahat iki şeritli. Hava soğuyor, 20 derecenin altına düşüyor. Benzin ve üzerime takviye alıp yola devam ediyorum . yolda çok radar var diyorlar, herkes yavaş gidiyor. Bende çok abartmadan kontrollü devam ediyorum. Hava iyice kararıyor, dolunay var.. yol çok keyifli. Yükseldikçe hava iyice soğuyor, bayağı bir üşüyorum. Ağrıya gelip Kılıçarslan 0telini buluyorum. Fiyat 45. tl. nispeten makul. Zira öğretmenevi tadilatta. Diyorum motor için güvenli bir yer var mı. Resepsiyon görevlisi abi içeri al diyor kapıları açıyor. Süper. Yolculuk boyunca bu konuda şanslı olacağım içeri alıyorum. Çok iyi oldu. Aklımdaydı bu durum. Hemen yan lokantaya geçip adana siparişi veriyorum. Açım. Pilavla beraber geliyor. Sanki İranda farklı bir şey yiyeceğim.
Otele çıkıp duş alıp erkenden yatıyorum. yarın sınır geçeceğim...
3. Gün
Ağrı- Doğubeyazıt-Maku-Marand- Tebriz
Sabah 6’da kalkıyor, 6.30’da kahvaltı yapıyor, çıkıyorum. Doğu Beyazıt yoluna dönüyorum ki, dünden belli olan sol ayna artık hiç diş tutmuyor. Aynasızım. Bunu Ankara’da iken halletmem gerekirdi, unuttum. Bir tırcıya soruyorum, geride tornacı var diyor, bir de Doğubeyazıtta var diyor. 90 km aynasız gitmeyeyim diye geri dönüyorum Ağrıya. Sanayi sitesinde tornacılar açmamış daha. Vakit kaybetmemek için Doğubeyazıta yola koyuluyorum. Yol oldukça bozuk. Doğubeyazıta varınca hemen bir tornacı buluyorum. Adam işi biliyor. 3 cm’lik 14-15 başı olan bir vida al diyor. Aynanın ucunu kesip, vidayı kaynatıyor. Yuvaya diş açıyor. Ayna taş gibi oldu 10 dakikada. Bir de karpuz ikram ediyorlar. Yiyip hemen merkeze gidiyorum, aklımda Riyal almak var. Bir iki yere soruyorum yok. Bir yerde buluyorum. 150 tl verip 860.000 Riyal alıyorum. Sonradan fark edicem ki kazık yedim. Çünkü 100 dolar 1.000.000 Riyal tüm İran’da. Yani 140.000 Riyal kazık yedim oda 14 dolar eder. Artı sınırda her yerde seyyar satıyorlar.
Sonra basıyorum İshak Paşa Sarayına, ne kadar sürecek felan derken, zira sınır var önümde, saray kapalı. Pazartesileri kapalı imiş. Kısmet Çevresinde türbe, cami felan var onlar geziyorum çabucak.
Dönüşte gezerim diyerek sınıra doğru yol alıyorum, 35 km. var. Yol sağlı sollu tarla, koyunlar, çobanlar.. korna çalıp selam veriyorum. Çok keyifli.. karşımda Ağrı dağı ama hava bulutlu ama tam göremiyorum..
Sınıra varıyorum, Türk tarafında işlemler çabuk bitiyor. Oradaki bir çocuğa 10 TL veriyorum, Triptik felan hallediyor hemen. Aslında kendimde halledebilirdim, zor bir şey değil. Sonra bir süre İran kapısının önünde açılmasını bekliyorum..
Açılıyor, önce pasaporta damga vurulacak, önümde 10 kişi felan var. .tam 1.5 saat sürüyor. Şaka gibi. Sadece bir görevli var. Adamın canı sıkıldığında çıkıyor gidiyor, namaza gidiyor, bağırıyor, küsüyor felan. Damga işi bittikten sonra triptik işleri var. Bunlar çok sürmüyor. Dil konusunda biraz kaos olsa da halloluyor. Kapı açılıyor. Tam bitti derken 1 km ilerde son çıkış kapısı var. Önce sigorta (98.000 Riyal). Tekrar kapıya gidiyorum, bir kağıt var, arkasına damga vurulacak diyip, küçük bir kulübe gösteriyor, gidiyorum ordaki de tekrar kapıya gönderiyor. Kafayı yiyecem. Kapıda adam 500 mt gerideki 3 katlı binayı gösteriyor ve benzin kartı alacaksın diyor. Kart almam gerekmediğini söylüyorum (forumlardan okumuştum), adam damgayı onlar vuracak diyor.
Gidiyorum binaya bir değnekçi geliyor hemen. Bankonun arkasında görevli tam anlamıyla iki tane O. çocuğu var. İşi yokuşa sürüyorlar. Önümdeki adamdan açıkça rüşvet istiyorlar. Değnekçi 20.000 (2 dolar) riyal ver diyor veriyorum.. gidiyor adamlardan bir tanesine veriyor parayı adam nazlana nazlana basıyor damgayı iki saatte. Değnekçiye de 5000 riyal veriyorum bozuluyor. Kapıya gelip, belgeyi gösterip çıkıyorum.
Sonunda İran’dayım. Bazargan İranın sınır kasabası. oldukça temiz.
Farklı bir ülkede motor kullanmak bir garip geliyor ilk başta sonra alışıyorum. Yollar güzel. Kaymak gibi, gidişli gelişli ama şeritler geniş ve güvenlik şeritleri de oldukça geniş. Motorun farları açık . Karşıdan gelenler selektör yapıyor sürekli. İranda gündüz far yakmaya karşı antipatik bir durum var. Motorun farları çalışırken kapanmıyor, gören herkes farları kapat diye uyarıyor. Anlatamıyorum bir türlü. Artı umrumda da değil, çünkü görünür olmak daha kritik.
Özellikle mavi kamyonetler çok var. Adı Tapman. %90ının tek farı çalışıyor
İyi bir tempo ile geliyorum. Akşama kalmak istemiyorum. Çünkü İrana geçince saat 1 saat 30 dakika ileri geçti. Sabahtan beri açım bu arada ama yiyecek bir yer yok yolda. Çok kötü.. anlayacağım ki tüm seyahat boyunca böyle olacak. Yolda tabelaların çoğu Türkçe. Yıkama, lokanta gibi, Türk tırcılardan dolayı.
Benzin için duruyorum. 14 lt. benzine(bir depo) 40.000 riyal veriyorum. 6 tl civarı. Benzinin litresi 4000 riyal kartım olsa idi 1000 riyal olacaktı. Dünyanın en pahalı benzini ile en ucuz benzinin satıldığı ülkelerin komşu olması ironi bir durum..
Benzinlikte ne su ne de yiyecek var.
Sonunda koca koca tabelalar görüyorum köşk dinlenme tesisi diye. Seviniyorum ama kursağımda kalıyor, kapalı. Basıyorum Tebrize 50 km. var. Ama feci rüzgar başlıyor, iyice yavaşlıyorum. Tırlar feci soluyor beni, solladıkça sarsılıyorum. Karadeniz turundan tecrübeliyim, ama bir yere kadar. Sonunda Tebrizdeyim.
Trafik çok sakat
Sağdan, soldan motor, araba, otobüs ne varsa geçiyor. Arabanın teki en sağdan en sola geçti birden bire gayet rahat.. şaka gibi. Herkes bu şekilde kullandığı için alışık. Trafik bir şekilde akıyor. Zaten yorgun ve açım. Üzerine bu akşam trafiği ve kaos. Zamanla aynı şekilde kullanınca rahatladım. Burada hiçbir şekilde trafikte durmak yok. Bir şekilde trafik boşluklardan akıyor. Durup yol felan verdin mi bir çarpabilir.
Trafikte zor bela kalmayı düşündüğüm oteli buluyorum Sina Otel. Otoparkı felan var temiz bir otel. Yer yok. Yanda bir otel var. Soruyorum 320.000 Riyal diyor. Motoru içeri alırız diyor. Açım, yorgunum, trafikle boğuşmak istemiyorum ve motor güvende olacağı için otel kötü de olsa kabul ediyorum. Odaya eşyaları çıkarıyorum, susuzluktan ölecem. Üzerimi değiştirmeden çıkıyorum su alacak bir yer yok. Derken caddenin karşısında kavun suyu yapan ufak bir dükkan. Hemen buz gibi bir kavun suyu .. çok ama çok iyi geliyor iki tane içiyorum. Ara sokakta bir büfe buluyor su alıyorum. Otele gidiyor üzerimi değiştirip yemek yiyecek yer arıyorum. Otele yakın bir pizzacıda kötü bir pizza yiyip otele dönüp duş alıp hemen yatıyorum.
Geri kalan günleri yazdıkça sizlerle paylaşacağım..
Bugünlerde bu yurt dışı gezilerine fena merak sardım. Hernekadar gidemeyeceğimi bilsem de, iran, suriye ve ürdün gezileri beni oldukça cezbediyor. Ama en azından gezi raporlarıyla avunuyorum.
Ellerinize sağlık. Selamlar. _________________ 2003 BMW R 1150 R.
Tekrar selam, raporumu toparlıyorum yavaş yavaş..
4. Gün Tebriz-Bostanabad-Ardabil-Astara-Bander-e Anzari
Tebrizde kalmak istemedim, büyük ve kalabalık bir şehir ve okuduklarımdan gezmeye değer beni çeken birşey bulamadım. Sabah 5.30’da kalktım. Bir ara biraz daha uyuyup kahvaltıdan sonra yola çıkayım dedim ama trafik aklıma gelince hemen uyandım doğru karar. Şehirden çıkmam erken saatte o kadar kolay oldu ki sabahın o saatinde bile hatırı sayılır bir trafik vardı. Hemen benzin alıp çıktım şehirden. Yollar her zamanki gibi iyi. Ama hava soğuk 20 derece ve üşüyorum. Yarın çift tişört giyeceğim. Ardabilden sonra yeşillik başlıyor. Havası ve doğası Karadenize çok benziyor. Hava kapalı ve basık. Bir ara yağmur başlıyor. Ardabil astara arası dağ inip çıkılıyor. Yollar kaymak gibi bol virajlı. Ama çok tır var, dolayısıyla çok keyfi çıkmıyor. Biraz durup dinleniyor fotoğraf çekiyorum.
Astara kadar yol bol yeşil..
Astaradan sonra kıyı boyu devam edeceğimi sanıyorum Karadeniz gibi. Ama haritadaki gibi yol deniz kıyısında değil ama deniz kokusu geliyor. Yol boyu yeşillikli güzel yemek yerleri var. güzel bir yerde duruyorum.
lokum gibi bir şiş yiyorum çok lezzetli. Yanında klasik safranlı pilav tabii ki.. .bir ara bir adam geliyor Türk müsün diye.. adam çat pat Türkçe konuşuyor. Türk çok var İranda. .. Adam kurtlar vadisi ve bilmedğim birkaç dizi söyledi. Polat Alemdarı izliyorum dedi biraz sohbet ediyoruz. Sonra biraz uyukluyorum loca gibi yerde iyi oluyor Hesap ödemeya sıra gelince lokanta sahibi "Kabulü yohtur, konah olun " dedi.. buna İranda misafirperverliğin bir göstergesi olarak "Ta'aruf" (farsça) deniyor.i İran gezisi boyunca birçok kez rastladım. Aslında istemem de yan cebime koy gibi bir durum. Genel itibariyle samimi ve geleneksel bir davranış. biraz cebelleştikten sonra hesabı ödedim. sonra yola devam ediyorum.
Yol yeşillik ve kaymak gibi. Ara ara yerleşim bölgelerinin içinde yavaşlıyor ama genelde iyi.
Son durak Anzali, denizi gördüğüm yer. İranın sayfiye yeri. Yol boyu motel dolu. Şehrin içine giriyorum bakkalın tekine otel nerde var diye soruyorum ki o yolun boydan boya motel, ön tarafın ise deniz olduğunu fark ediyorum. Yapılardan deniz görünmüyor. Çakal bir herif çıkıyor beni takip et diyor. Nispeten kötü bir yer. 30.000 tümen istiyor, 25.000 diyorum. Olmaz diyor, gider gibi yapıyorum kabul ediyor. Aslında 20.000 e de kapatılabilirdi. Yol yorgunu olunca uğraşmak istemiyorum. O fiyata çok daha iyi bir yer bulabileceğimi sonradan fark ediyorum. Neyse diyip soyunup denize girip rahatlıyorum. İyi geliyor. Motoru yıkayıp kontrol ediyorum. Bir vidası gevşemiş sıkıyorum. Zincir yağlıyorum.
Sonra çıkıyorum, daha önce gördüğüm bir hamburgercide yemek yiyorum. Düzgün bir yer. Hamburger ve gazoz 3.5 tl. diyorum motor kapıda kalsın ben dolaşayım. Kaldırıma çıkartıp dükkanın önüne al diyorlar. Kaksıda oraya bırakıyorum. Motorda aklım kalmıyor.
Kasabanın yürüyüş yapılan sahil kenarına iniyorum. Oldukça kalabalık. Çay bahçeleri felan var. Kadınlar çok güzel ve farklı. Hele bir tanesi vardı. Dünya çapında model olabilir. Fiziği çok düzgün. Biraz dolaşıp kahve içiyorum. Deniz gördüm sonunda
Alışveriş yapıp odaya geliyorum. Yarınki yol ve konaklama planını yapıyorum. Böyle küçük bir yerde otel bakmak kolay ama Tahranda kaos olacak. Bakalım…
5. Gün
Rash- Qazvin-Tahran
Sabah 5.15 kalkış, 600 km yol var. Aslında Hazarın kıyısından devam edip Rash-Charus-Tahran yapacaktım. Ramsar ve Tonekabon'un güzel olduğunu söylemişti İranlı arkadaşım. Ama nasıl oldu ise kendimi Qazvin yolunda buldum. Rudsar tarafına gitmek gerekirken Rudbar tarafına gitmişim yol Qazvine kadar güzel. Dağ inip çıkıyorum ve bol yeşillik. Bostam Abad tarafı oldukça güzel durup fotoğraf çekiyorum.
Yollar gayet iyi, bir ara yol daralıyor, tırları ve kamyonları bir bir geçiyorum. Trafik enteresan insanlar iyice fantazi yapıp 3. şeritten soluyorlar, emniyet şeridine kaçıyorum. Allahtan adamlar şerit değiştirme konusunda çok pratikler
Qazvine gelip otobana giriyorum, dinlenmem lazım. Benzinliğin yanındaki ufak kafeye çekiyorum.. iki hatun işletiyor. Biri gelip foto çekebilir miyim motorla diyor. Tabii diyorum. Güzel bir şey. Ben de Azeri türküyüm diyor. Kısa muhabbetten sonra benzin alıp yola çıkıyorum.
160 km var, öğlen Tahranda olmak istiyorum. Otobana girişte para almıyorlar
Yalnız İran’da motorların otobana girmesi yasak, polis gördüğünde çıkarabiliyor. Yol güzel, yakalanmadan iyi bir tempo ile tahrana giriyorum ki ne trafik. Hele motorlular. Acayipler, anlatılır gibi değil. Buldukları her boşluğa giriyorlar ve fren yok. Kıvırmaca ile sürekli bir akış var. Hümeyni meydanını bulmam lazım ve nerden gidilecek bilmiyorum. Şehrin girişinde duruyorum hem soluklanmak hem de harita incelemek için. Sağa sola bakınırken motorlunun teki yanımdan hızla geçip öndeki motorlu ile araba arasında sadece motorun geçeceği boşluktan geçmeye kalkarken öndeki motor biraz sol yaptı, gelen motor kıvırdı yandaki arabaya sağdan girdi. Motor bir tarafta adam bir tarafta.. Herşey hızlı çekim sanki.. insanlar hızlıca indi, birbirlerine birşeyler söylediler, tekrar herkes binip devam etti. Halbuki arabanın yan kapısı içine göçmüştü. Zaten arabaların hemen hepsi çizik yada vuruk. Hadi bakalım diyorum içimden
Birine soruyorum sadece yön olarak tarif ediyor. Biraz devam edip tekrar soruyorum. Ama tam tarif alamıyorum sadece bölge olarak tarif ediyor. Bir kavşakta durup bir polise soruyorum, o anda iki adam yol kavgasından dolayı arabadan inip önümüzde kavgaya tutuşuyor. Ama ne kavga polis ne zaman ayıracak diye bakıyorum seyrediyor. Yoldan geçen arabalardan inip kavgayı ayırıyorlar. Bu arada yolun ortasında duran arabalar ve trafik felç polisle anlaşamıyoruz. Sonra genç bir çocuk iyi tarif ediyor. Giderken motorlu bir çocuk merhaba diyor VEHDİ
Vehdinin altında 250 cc bir cross. Diyor nereye . diyorum Humeyni meydanı, rehberden belirlediğim bir iki otel ismi söylüyorum. Diyor ben biliyorum takip et. Giderken iki kere kaybediyorum. Adam trafikte fare gibi yetişemiyorum. Ayakları ile sinyal veriyor, ayağında bir de terlik her ayağını kaldırdığında terlik parmağının ucuna geliyor
Bir otele getiriyor, çok lüks 86.000 Tümen 86 dolar. Diyorum çok, kaç paralık arıyorsun diyor, söylüyorum. Gidip kapıdaki görevliye soruyor, gidip hemen arka sokaktaki bir otele soruyoruz, 8.000 tümen. Şaka gibi yanlız sadece oda, duş tuvalet dışarıda. Ama olsun otel arayacak gücüm yok. Sağolsun eşyaları çıkarmama yardım ediyor. Diyoruz motor ne olacak. Otelci diyor arkada park yeri var. gidiyor güzelce park ediyoruz motoru. Vehdi parkçı ile pazarlık yapıyor bir gece için 3.000 den 2.000 tümene indiriyor
Otele gelip vedalaşıyoruz. Elime telefonunu yazıyor bir ihtiyacın olursa diye.. koçum Vehdi….
Duş alıp biraz dinleniyorum. Sonra Tahran sokakları. Once kapalı çarşı. Piyade ile 10 dakika Yolda bir kavun suyu çekiyorum müthiş.. kavuna melon diyorlar. Kavşaklarda karşıdan karşıya geçmek ölüm. Hümeyni meydanında karşıdan karşıya geçmek 5 dakikamı alıyor. İnsanlar karşıdan karşıya geçerken beklemiyorlar yola atlıyorlar ve yürümeye devam ediyorlar, yoldaki araçlarda yayalara göre kıvırmaca yaparak ilerliyorlar. Trafik böylece akıp gidiyor.
Hümeyni meydanındaki kavşakta oturup trafiği izliyorum çok eğlenceli.. burada motorla her şey taşınıyor. Plazma, çanak, ayakkabı, 4 kişi, tüp vs. öyle böyle değil. Adam motora kutuları öyle bir yerleştirmiş ki kendine yer yok. Yarım karışlık yere oturup, öne yapışık vaziyette kullanıyor motoru. Hele bir de telefonla konuşanlar var. Adam sol elde telefon, sağ el gaz nasıl gidiyor. Şaka gibi O karmaşık trafikte hiç hız kesmeden sürekli kıvırmaca ile yola devam müthiş. Bizde kendimize motorcu diyoruz.
Kapalı çarşıyı geziyorum, farklı bir şey yok. Sonradan öğrendiğime göre Tahranda güzel yerler varmış. Ama bilsemde gidermiydim bilmiyorum.
Açım.. ama ortalıktan doğru düzgün yemek yiyecek biryer yok. Bu sorun tüm gezi boyunca olacak. Otele yakın bir yerde hamburger kola yiyorum. Vasat. Otele gelip dinleniyorum. Akşam üstü tekrar çıkıp motoru kontrol edip yağına suyuna bakıyorum yarın çöl geçeceğim. Parkın bekçisinin yanında göbekli bir adam var, yaklaşıyor, sıfır dil ile 1 saat tarzanca muhabbet ediyoruz.. kaç para, kaç yapıyor, İran yahşi ? felan
Sonra kavun suyu, internet yemek.. Otele gelip, yarınki rotayı planlıyorum ve erkenden uyuyorum..
Yahu super gidiyor gercekten ve keyifle takip ediyorum ama bir sorum olacak. Allah askina o kadar kavun suyu gaz yapmadi mi? _________________ Sevgiler.
V.Ahmet PINAR - IST. & Geyikli
Turkiye durmaksizin doguya giden bir gemidir, bazilari bu geminin guvertesinde batiya dogru kosarak batiya gittiklerini sanarlar (Filozof Sakallı Celal).
Valla o sıcakta öyle güzel gidiyordu ki gaz umrumda olmuyordu
Buz ile kavunu karıştırıp veriyorlar ilaç gibi.. kavunda güzel kokulu olanlardan.. çok lezzettli buldum
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Yardım
Arama
Kullanıcı Grupları
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için giriş yapın
Giriş
