Kayıtlı değilsiniz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
Giris
Hala hesabınız yok mu? Hemen açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak tema yönetici, yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi avantajlara sahip olacaksınız.
Çarpmalarda hangisi daha güvenli acaba? Bu tartışma bana önceleri çok anlamsız gelirdi. “Enduro tarzı motosikletler doğası gereği zaten telli jantlı olmak zorunda; diğerler için de ne fark eder, zevkinize göre birini seçin gidin, neyi tartışıyorsunuz” derdim. Ta ki 50- 60 saniye ölümle dans ettiğim o korkunç ana kadar…
Kazanın üzerinden yedi aya yakın bir süre geçti. Katkıda bulunur umuduyla paylaşmak istiyorum.
Belki onlarca kez yazmak için klavyeye geçtim ama her defasında tekrar o anı yaşadım ve kendimi çok kötü hissettim, yazıyı tamamlayamadım. Halen olayın etkisinden tamamen kurtulmuş değilim ama sanırım kendimi biraz daha toparladım.
Sıcak, mehtaplı 21 Temmuz 2008 akşamı, İstanbul. Eşimle evde yalnızız. Kızımız Sıla bizden çok uzaklarda anneannesinin yanında.
Kapının önünde duran oyuncağımız sanki bize sesleniyor:
-İKİ TEKER, İKİ BAŞ, TEK KALP, HAYDİ BOĞAZA!
Tekerin adı BMW 1200 GS. Daha İlk 5000 km içinde yaptığı elektronik arızalarla beni üzen motosikletime belki de kendini affettirme fırsatı doğmuştu.
Boğazdayız.
Her şey o kadar güzeldi ki... Fotoğraflarla anı ölümsüzleştiriyoruz. Keyifli anlar… Fotoğraf çekerken otomatik deklanşörü beklediğimiz saniyeler içinde garip bir şekilde “her şeyin bitmesi” korkusuyla ürperdiğimi hatırlıyorum. Sonrasında da zaten motosiklete bir ürkek binmiştim.
Saatler gece yarısını henüz geçmiş, eve dönüyoruz. Aksaray’dan Mahmutbey gişelerine doğru Vatan Caddesinde ilerliyoruz. Hemen her yerde yoğun “seçim çalışmaları” pardon ”yol yapım çalışmaları” trafiği felç etmiş durumda. Yolda her an her şeyin olabileceği varsayımıyla dikkatliyim, dalgın değilim. Milliyet Gazetesini geçince çalışmalar tamamen bitti.
Mahmutbey köprüsünün altından Edirne yönüne doğru geçiyorum ve tatlı bir meyille inişteyim. Eşim arkamda, topcase dolu. Hızlı ve yoğun olan trafikte en solda dördüncü şeritteyim. Sürat 120-130km/saat civarında olmalı. 6. Vites, orta gazdayım. Sağ tarafımdaki TIR ı henüz geçmiştim ki bir cisme çok sert şekilde çarparak dengeyi bozdum. Saniyeler önce solladığım TIR ben gaz kestiğim için sağımızdan bizi geçiyor. Eşim çarpmanın etkisiyle kaymış rodeo tarzında yarım kalça oturmaya çalıyor ve düşmemek için beni çekiyor. Kulaklarımda O’nun iç yakan çığlığı, kamyonların gürültüsü, ve motosikletin çeyrek gazla inişte çıkardığı o unutulmaz uğultu! Ne olduğunu anlayamadım. Yarım çeyrek arası bir gazla denge sağlamaya çalışıyorum. İki üç kez nerdeyse yere değecek kadar sağa ve sola yatıp tekrar doğrulduk. Fren yapamıyorum, gaz kesemiyorum, gaz veremiyorum. Mevcut durumu muhafaza ederek sağa yanaşmaya çalışıyorum. Üçüncü şerite geçtiğim anda, hızımı azaltamadığım için bir kamyona az kalsın arkadan vuruyorduk. Birkaç karış mesafe kalmıştı, kamyon iniş aşağı biraz hızlandı da altına girmekten son anda kurtulduk. Geceleri araba kullanırken ne zaman bir kamyona arkadan yaklaşsam stepnesinin far ışığındaki görüntüsü bana o korkunç anı tekrar yaşatıyor, içim acıyor. Neyse, olay anına dönersem, çarpmamak için biraz daha gaz kestiğim için dengem çok bozuldu… Sanki yıllar süren bir mücadeleyle araçların arasından sıyrılıp sağ şerite, ve nihayet hava alanı sapağına ulaşabildim. Önümde, yanımda hiç araç kalmamıştı. Umutlandım, herhalde kurtuluyorduk.
Çarpma noktasından bir kilometre kadar uzaklaşmıştık. Bir dakikadan bile kısa süren bir ölüm kalım mücadelesi ama gelin bir de bana sorun. “Buraya kadarmış, ölüyorum” dedim. Bütün hayatım sanki bir slide gösterisiyle gözlerimin önünden geçti gitti.
Emniyet şeridinde gazı biraz daha kapattım. Yürüme hızına kadar hız düşürdüm. Motosikletin duramayacağını anlayınca çok kontrollü bir şekilde sola yatırdım. Arkama döndüm, eşim asfaltta oturur vaziyette, aralıksız çığlık atıyordu. Sonunda başından kaskını çıkarıp okullarda mezuniyet törenlerinde kep fırlatanlar gibi 10-15 metre uzağa fırlattı.
İkimizde hayattaydık ve hemen hemen yara almadan kurtulmuştuk. Şükürler olsun bacaklarımız motosikletin altnda kalmamıştı. Sol el bileğimde çarpmanın şiddetiyle oluşan çatlak tarzında bir kırık, sol diz altında sıyrık dışında yaralanmam yoktu.
Hemen arkamızdan gelen araçlardan biri yardım için durdu. Motosikleti kaldırıp emniyet şeridinde orta sehpaya aldılar. Çarptığım o sert cismin ne olduğunu çok merak ediyordum. Geriye, çarpmanın olduğu yere doğru koşmaya başladım. O anda aynı yerde başka araçların çarpışan otolar gibi birbirine girdiğini gördüm, güvenlik endişesiyle gitmekten vazgeçtim. Motosikleti emniyet şeridinde öylece bırakıp eve gittik.
Gün ışığında, motosikletin tekerlerinin ne hale geldiğini daha detaylı inceleyince iyice şaşırdım. Bırakınız çarpmayı 100 km/saatin üzerinde süratlerde üstelik artçıyla giderken her iki lastiğinizin aniden patladığını düşünebiliyor musunuz? Bizim hem iki lastiğimiz parçalanmış hem de jantlarımız kırılmıştı! Atlattığımız tehlike velhasıl çok büyüktü.
Trafik ekipleri ile görüştüm. Çarptığım şeyin siyah, iri bir köpek ölüsü olduğu bilgisini aldım. Kazalardan sonra yoldan kaldırılmış. Motosikletin görüntüsü "köpek ölüsüne çarpmaya" benzemiyordu. Aslına bakarsanız kaza anında ilk hissettiklerimle sanki "çok sert bir metal parçasına veya asfalt seviye yükseltisine" çarptığımı zannetmiştim. Benden sonra çarpışan araçlar kendi aralarında uzlaştıkları için trafik kaza kayıtlarına geçmemiş. Onlara da ulaşamadım. Emniyet yetkililerinin ilk açıklamalarına reaksiyon gösterdim, olamaz dedim. Onlar da bana köpek iskeletinin başka kazalarda ne büyük hasarlara sebibiyet verdiğine dair örnekler verdiler... Neyse gözlerimle görmediğim birşey, söylenenleri aktarıyorum.
Hafif bir viraj, sol şeritte bariyer arasından sarkan bitki dalları, gecenin karanlığında bir TIR’ı sollamak muhtemelen köpek ölüsünü görmemi engelledi. Bilinmez, belki de köpeği “görmediğim” için kurtulduk. Öyle ya dördüncü şeritte , sağında TIR solunda otoban bariyerleri, süratle giderken önümüzdeki köpek ölüsünü aniden fark etseydik yaşayacağımız panikle belki de ya TIR’ın altına girecek ya da bariyerlere çarpacaktık!
Olaydan sonra bir buçuk ay kadar motosiklete binemedik. İçimizden gelmedi. Tarz değiştirelim dedik. 1200 RT’nin test sürüşünü yaptık ama 1200 GS den sonra onu da beğenmedik. Motosikletimiz lastikleri, jantları, amortisörleri vs. serviste yenilenmiş olarak, eskisinden daha iyi durumda gelince aynı motosikletle yola devam etme kararı verdik. 1200 GS’in 2000 li devirlerde çıkardığı gürültü bana o boğuşma anını, eşimin çığlıklarını hatırlatıyor ve irkiliyorum ama diğerlerine göre sanki bu motosiklet bana daha güvenli geliyor..
Onu bunu bilmem, motosikletin markası, jantları, modeli, 1978 yılında alınmış motosiklet ehliyetinin kazandırdığı tecrübe (o zamanlar araba ehliyeti ile motosiklet kullanılsa da ben ayrıca bir motosiklet ehliyeti de almıştım), eşimin artçı olarak soğukkanlılığı hayatta kalmamızda şüphesiz önemli faktörlerdi. Ama bunların hepsinin ötesinde emin olduğum tek bir şey var:
Bağışlandık; ailelerimize, sevenlerimize ve belki de hastalarımıza…
Tekrar başa dönersem motosikletler de bu tarz darbelerde acaba hangisi daha güvenli dersiniz? “Telli Jantlar” mı yoksa, “Döküm Alaşım Jantlar” mı?
Kayıt: Mar 09, 2005 Mesajlar: 526 Nerden: Üsküdar/Kadıköy
Tarih: Çrş Şub 25, 2009 2:24 pm Mesaj konusu: Re: BMW 1200 GS OTOBANDA KIRILAN ÖN VE ARKA JANTLARLA HAYATT
aday demiş ki:
Tekrar başa dönersem motosikletler de bu tarz darbelerde acaba hangisi daha güvenli dersiniz? “Telli Jantlar” mı yoksa, “Döküm Alaşım Jantlar” mı?
Davut, yazını okuduktan sonra yukarıdaki soruya gelemedim, forumumuzun, konu hakkında bilgi sahibi üyeleri bilahare yorum yaparlar, ben şu an sadece, sana ve eşine, geçmiş olsun diyebiliyorum. _________________ Dostlukla
Geçmiş olsun. Çarptığınız sert cismin 'köpek leşi' olduğuna inanmam güç.
Olsa olsa kamyonlardan düşün takoz,kalas misali bir cisimdir.Zaten herhangi bir canlıya ait olsaydı,tekerleklerde 'kan' lekesi olması gerekirdi.
Kayıt: Oct 14, 2004 Mesajlar: 2253 Nerden: TEKİRDAĞ
Tarih: Çrş Şub 25, 2009 2:51 pm Mesaj konusu: Re: BMW 1200 GS OTOBANDA KIRILAN ÖN VE ARKA JANTLARLA HAYATT
aday demiş ki:
Bağışlandık; ailelerimize, sevenlerimize ve belki de hastalarımıza…
Evet, bağışlandınız. Her ne şekilde olursa olsun hem de. Üç kere okudum, defalarca fotoğraflara baktım. Allah yolunuzu açık etsin . _________________ www.yakurtulus.com
Çok geçmiş olsun, Allah bir daha yaşatmasın. Ben solo olarak yaptığım bir kazadan beri eşimi arkama artçı olarak almıyorum. Çünkü görüldüğü üzere bazen bizim elimizde olmayan nedenlerle hayati kazalara maruz kalıyoruz. Tekrar geçmiş olsun, küçük hasarlarla atlatmış olmanıza sevindirm. _________________ v-strom 650
emreboztekin@hotmail.com
532 336 36 79
Seyahat Ya Rasulallah (Evliya Çelebi)
çok geçmiş olsun davut bey, yaşadıklarınızı gözümde canlandırmaya çalışsamda kurguyu tamamlamayı bir türlü başaramadım, inanılmaz bir olay ama hepimiz böyle ucuz ama çok can yakabilecek risklere yüksek dereceden açığız, çok çok ucuz atlatmışınız, o lastiklerle, karanlıkta, o süratle motorun üstünde kalmanız bence bir mucize, sanırım psikolojik travmayı tam olarak atlattıktan sonra bu kadar ucuz atlattığınız için sevinmeli mutlu olmalı, hayatı daha anlamlı yaşamalısınız, eminimki zaten öyle olacaktır. sevgiler, saygılar _________________ erkan devrim
Sevgili Davut; gercekten okurken insana neredeyse yasiyormuscasina hissettirici yazmissin, sana ve sevgili esine BUYUK GECMISLER OLSUN. Allah biricik kiziniza bagislamis sizi gercekten...
Tespitlerin benim de aklima cok yatanlar;
- Enduro; degil Istanbul'da, tum Turkiye'nin yol sartlarinda en dogru motosiklet,
- Evet dedigin dogru, telli jant mumkun olan her motosiklette hele de ulkemizde daha dogru secim,
- Bana tek uymayan "gece surusu", hele de Istanbul'da (bendeniz de karanlikta 4 takla atarak, bir 4 teker-1 kafes kazasi yasamis birisiyim de)...
Tekrar tekrar can'i yurekten gecmis olsun diyor ve bundan sonraki yasaminizda baskasini yasamamanizi diliyorum.
_________________________
Sevgiler.
V.Ahmet PINAR - Ist. & C.kale
Kayıt: Nov 04, 2006 Mesajlar: 435 Nerden: İstanbul
Tarih: Çrş Şub 25, 2009 4:50 pm Mesaj konusu:
..
Çok çok geçmiş olsun. Ucuz atlatılmış bir kaza olmuş. Akan trafik içinde gerçekleşmesi tehlikeyi daha da artırmış.
Benim kaza hakkındaki görüşlerime gelince..
Evet telli jantlar daha sağlamdır. Deforme olurlar ama kırılmazlar. Fakat sizin yaşadığınız olayda sorgulanması gereken esas nokta neye çarptığınız.
Bana göre,bu hasarı bir köpek leşi vermiş olamaz.
Of-road tecrübelerimin ve sıklıkla yamulan jantlarımın bana öğrettiği tecrübeler doğrultusunda söyleyebilirim ki sizin çarptığınız cisim en iyi ihtimalle bir kütük olabilir.
İki tekerinizin birden parçalanması, ön tekeriniz cisme çarptıktan sonra cismin hemen hemen hiç deforme olmadığını ve aynı hasarı arka tekerinize de verdiğini gösteriyor. Bu durum cismin bir hayvan leşi olmasını imkansız kılıyor. Çok daha sert birşey olmalı.
Bunlara ilave olarak eğer bu hasarı bir hayvan leşi vermiş olsa idi, jantlarınızı paramparça edecek büyüklükteki böyle bir çarpışmadan sonra bırakın biraz kan izini, tekerinizde lime lime sallanan etleri görüyor olurduk.
Tekrar çok geçmiş olsun. _________________ 05 KTM DUKE II
06 KTM 990 ADVENTURE
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Yardım
Arama
Kullanıcı Grupları
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için giriş yapın
Giriş
