Kayıtlı değilsiniz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
Giris
Hala hesabınız yok mu? Hemen açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak tema yönetici, yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi avantajlara sahip olacaksınız.
Kayıt: May 04, 2006 Mesajlar: 193 Nerden: istanbul
Tarih: Çrş May 31, 2006 7:28 am Mesaj konusu:
Ustaca çekilmiş fotoğraflarla ve muhteşem anlatımla belgesel niteliğinde muhteşem bir gezi.Hiç bitmesin bu rapor yaa....?Harika bir film seyreder gibiyim ya da mükemmel bir roman okur gibi..... _________________ Mehtap(A+) & Emrah(A+) Unsalan
BMW R1150RT
emrah.unsalan@ofisteknik.com emrahunsalan@hotmail.com
Gece boyunca yattığımız yerden uzaktan sürülerini yönlendirmeye çalışan çobanların çığlıklarını, zaman zaman da yakınlaşan koyunların çanlarını dinledik. Rüzgar farklı yön ve şiddette etrafımızda hemen hemen bir tam tur attı ki, bu da buraya özel bir şey olmalı.
Aslında ilk şaşkınlığımız da bu değildi. Gün boyu ısınan altımızdaki volkanik çakıllı zemin, gece serinliğinden endişe eden bizlere hemen hemen gece boyu ısınma sağladı.
Meke kampından erken kalkıyoruz. Üçüncü gün programımız iki özel yer ziyareti ve Karaman’da yine değişik bir mekanda öğle yemeği ile birlikte yaklaşık 300 km yol da içerdiğinden oyalanacak zamanımız yok.
Saat beş buçuk gibi çadırdan çıkıp Meke’nin ardından ilk ışıkları beliren güneşe doğru kendime gelmeye çalışıyorum.
Artık biraz uzaklaşıp bir iki kare fotoğraf çekmem lazım. Meke'den fotoğrafsız ayrılmak olmaz.
Biz buraya kurağa teslim olmuş bitki örtüsü bekleyerek gelmiştik. Halbuki, baharın akıl almaz gücü, bu topraktan başka her şeye benzeyen kara zeminde gelincikler bitirmiş.
Etrafımızda daha yaygın bulunansa, yine zeminle alay edercesine bitmiş yaban sümbülleriydi.
Baygın kokuları ve muhteşem renkleriyle gölün çevresinde yoğunlaşmışlar, onun tuhaf güzelliğine kendilerince bir süreliğine de olsa katkıda bulunuyorlar.
Ali abi ben fotoğrafla uğraşırken hazırlandı bile…
Acelemiz olsa da, sabah temizliğinden ödün yok ...
Çadırı malzemeyi bir kez daha motorlarımıza yükleyip kahvaltı için yine Çiçek Ömer’in kamyoncu mekanına gidiyoruz.
Ali abinin solunda kalan adsız bir krater, ileride sağda görülense, dün yanından geçtiğimiz Meke dağı.
Kamyonların adeta istila ettiği mola yerinde, şoförler teker teker uyanırken, biz dün akşamdan kalan nevaleyi sıcak çay ile temizliyoruz.
Önce muhabbete sonra da kahvaltıya Ömer de katılıyor. Biraz yol bilgisi de almayı ihmal etmiyoruz kendisinden.
Yol bu kez Karapınar’a kadar doğuya, oradan da güneye götürecek bizi…
_________________ 72' Ahmet ERTÜR
70' BMW R 75/5 (Yorgun Frolayn)
05' BMW R 1200 GS (Sarı Şekerim)
05' Kanuni 125 Cheetah (Kara Uçurtma)
CR'dan güvenli sürüş önerisi: Motorumuzu bir gün çocuğumuzun sürmesini isteyeceğimiz gibi sürelim!
Karapınar’ı birkaç km geçtikten sonra rotamızı Dinek’e doğru güneye çeviriyoruz. Zaman zaman güzel yetişmiş buğday tarlaları görebilsek de, bu görüntü bozkırın büyük görüntüsü içerisinde çok sınırlı kalıyor.
Karaman’a doğru güneye ilerledikçe, geniş boş arazilerde koyunlar başında bazen eşeğinin üzerinde, bazen yanında yürüyen çobanlar görüyoruz. Bölgenin koyun sürüleri hep böyle. Koyunlar eğer yer değiştirmekteyse arkalarında bir toz bulutu da onlara eşlik ediyor.
Biz Dinek’ten batıya Yassıtepe’ye dönecek Karadağ eteklerindeki “Binbirkilise”yi ziyaret edeceğiz.
Bozkır düzünden Karadağ’ın içlerine doğru tırmanmaya başlıyoruz.
Yassıtepe’ye vardığımızda, kilise kalıntısı köyün ortasında beliriyor. Kolayca yanına varıp kalıntıyı incelemeye koyuluyoruz.
Düzgün kesme taştan kireç harcıyla yapılmış bu bina Bizans dönemine ait. Aslında, Karadağ Hititler’den bugüne çeşitli dönemlerden kalma, askeri, dini yerleşimlere ev sahipliği yapmış.
Bölgenin genelinde, ana maddesi sazlık ve saman olan ev çatısının fotoğraflamak burada kısmet oluyor. Bu ilginç çatı kaplaması su geçirmiyormuş. Bir yabancının aklı kolayca yatmasa da, bu kadar insan yanılıyor olamaz. Akgöl sazlıklarındaki gibi durgun sulardaki küçülme ve artık ustasının pek kalmamış olması yüzünden bu yapı da zamanla tarihe karışacak gibi…
Yol uzun...
Bir sonraki durağımız Taşkale… Bölgenin en eski ve en ilginç tahıl ambarlarını göreceğiz…
sürecek _________________ 72' Ahmet ERTÜR
70' BMW R 75/5 (Yorgun Frolayn)
05' BMW R 1200 GS (Sarı Şekerim)
05' Kanuni 125 Cheetah (Kara Uçurtma)
CR'dan güvenli sürüş önerisi: Motorumuzu bir gün çocuğumuzun sürmesini isteyeceğimiz gibi sürelim!
Ahmet'cigim Ali ile yine guzel bir kacamak yapmissiniz. Ve her zamanki gibi de harika bir rapor hazirlamissin gibi geldi yeni gordum, şöyle bolca vakit ayirip rahat rahat okuyacagim aksamustu insallah. _________________ Sevgiler.
V.Ahmet PINAR - IST. & Geyikli
Turkiye durmaksizin doguya giden bir gemidir, bazilari bu geminin guvertesinde batiya dogru kosarak batiya gittiklerini sanarlar (Filozof Sakallı Celal).
Taşkale’ye varmak için, Karaman-Ereğli karayoluna çıkıp yaklaşık 12 km sonraki kavşaktan Yeşildere istikametine devam ediliyor.
Yeşildere ve Taşkale kasabaları Orta toroslardan batıya doğru akan Yeşil deresi vadisi üzerinde kurulmuşlar. Yeşil deresinin geçtiği yerler bölgenin uydu fotoğraflarında da açıkça sarı çıplak kayalık arazinin içinde giderek kalınlaşan bir yeşil çizgi olarak karşımıza çıkıyor.
Vadinin kısmen daha geniş kısmında kurulmuş Yeşildere’yi geçtikten sonra giderek virajları artan dar yolda Manazan Mağaralarına ulaşıyoruz.
Manazan mağaraları, Bizans dönemine ait, solumuzda yükselen kayaların oyulması suretiyle meydana getirilmiş ve beş katlı bir yerleşim. Mağara bazı katlarına yöre halkı tarafından, bir gerilim filmini andıracak şekilde, “Kumkale”, “At meydanı” ve “Ölüler Meydanı” isimleri verilmiş.
Katlar arasındaki bağlantıyı, tırmanmak için içinde özel yapılmış oyukların bulunduğu
Bacalar sağlıyor. “Ölüler Meydanı” olarak anılan en üst katta 100-150 civarında ceset kalıntısı bulunmuş.
Manazan mağaralarına çıkmak için merdivenler inşa edilmiş. Fakat bizim şiddetli güneş altında çıkacak gücümüz ve vaktimiz maalesef yok.
Taşkale’ye devam ediyoruz. Vadi Taşkale yönünde giderek daralıyor. Kasaba girişindeki genişçe meydanda solumuzda birdenbire tahıl ambarları yükselmeye başlıyor.
Poz vermeyi seviyorum
Burada, tamamı yumuşak kayaların oyulması suretiyle elde edilmiş, yaklaşık 250 adet ambar odası var. Ambar kapılarının tümünde bir numara, ve üzerinde iple çuval çıkartmaya yarayan makaraların takılacağı ağaç makara yuvaları bulunuyor.
Görülen tüm oyuklar, ambar odalarına tırmanmak için açılmış. Köylüler bu ambarlara konulan arpa ve buğdayın on sene bozulmadan duracağını söylüyorlar.
Taşkale’nin en büyük onuru ise, Atatürk’le olan akrabalıkları… Yapılan araştırmalar sonucu, anne ve baba tarafından Karaman’lı olan Atatürk’ün dedelerinden Kızıllar aşireti mensubu Kızıl Ahmet Efendi’nin, 1466 yılında padişah fermanıyla Taşkale’den Rumeli’ye iskan edildiği kanıtlanmış.
Taşkale’nin bir diğer özelliği ise halı dokumacılığı. Kasabanın merkezindeki Taş Mescitin yanındaki küçücük atölyelerde kadınlar halı dokuyor.
Kırk gün boyunca, sabahtan akşama kadar dokunan halıları sattıklarında kişi başı ellerine 250-300YTL para geçiyormuş. Çıplak tepelerin çevrelediği daracık vadinin içinde hapsolmuş bu yerde, pek başka gelir imkanı yok gibi…
Yeşildere’de TA’nın deposu alarm verince, bakkaldan benzin almak zorunda kaldık. Macera sürücülüğünün bir km taşını da böylece idrak ettik.
Yeşildere eski ve yeni binaların birada bulunduğu bir yer. Ekilecek alanların daha geniş olduğu, Karaman merkeze biraz daha yakın olan Yeşildere Taşkale’den bir adım önde.
Karaman-Ereğli karayoluna çıkıp Karaman’a öğle molası için uğrayacağız.
Şehir merkezindeki ilk düzgün istasyondan benzin alıp “Hatuniye Restoran”a gidiyoruz.
Burası Karaman’ın en özel yerlerinden biri…Karaman Müzesinin hemen bitişiğinde, Hatuniye Medresesi’nin içinde yer alıyor. Biz ortada yemek yemek yerine orta büyük salonun yanlarında bulunan odalardan birine dalıp sedirlere yaılıyoruz. Bir pervane ile soğutulan dar mekanda adeta üşüyoruz. Dışarıdaki sıcaktan burada iz yok.
Köy usulü bonfilemizi afiyetle yiyip
Tatlı olarak pide eşliğinde getirdikleri susamla kaplanmış tereyağ-bal karışımını alıyoruz.
Burada iyice dinlendikten sonra Hadim üzerinden Taşkent’e gideceğiz. Ancak ben Göksu deltasından gitmek istememe rağmen, lokantadakilerin yarattığı sonradan fuzuli olduğunu anlayacağımız “uzun stabilize kısımlar” endişesiyle, kuzeye Konya’ya doğru ilerliyor ve Güneysınırı üzerinden Hadim’e geçiyoruz.
Hadim’e yaklaştıkça, yolumuz dikleşiyor ve inanılmaz dar virajlar alıyoruz.
Hadim’den sonra kısmen daha rahat bir güzergahtan Taşkent’e ulaşıyoruz.
Taşkent’te belediyenin işlettiği Pirlerkondu oteline yerleşiyoruz. Kısıtlı hizmet sunan otel, temiz yatakları ve sürekli sıcak ve içmeye doyulmaz soğuk suyu ile bizim için harika bir seçim.
Balkondan Taşkent ve yamacında kurulduğu Göksu vadisini izlemek mümkün. Taşkent’in daha da güneyinden doğan Göksu tuhaf bir şekilde denize arkasını dönerek önce kuzeye sonra batıya Karaman’a yöneliyor, Göksu civarında güneydoğu yönünde ilerleryip Ermenek Çayı ile birleşiyor, Mut-Silifke karayoluna refakat edip Silifke’de Akdeniz’le buluşuyor. Bir akarsu için, Torosları kuzeyden güneye kesen muhteşem bir güzergah…
Taşkent bir uçurumun kenarındaki eğik düzlemin sınırlarını çizdiği, büyümesi doğal olarak engellenmiş, kartal yuvası gibi bir yer.
1500-1600 m irtifada mükemmel bir havası var. İlçenin güneyindeki bütük haberleşme antenleri bulunan “Kıble tepesi”ndeki 36 m2’lik bayrak kesintisiz dalgalanıyor. Bu sert rüzgar merkezde tatlı bir esintiden fazlası değil.
Fakat benim dikkatimi çeken bir husus oldu.Onca mekan gezilmiş, o kadar kilometre teker dönmüş, gece açık arazide çadırda yatılmış, adv rider fotoğrafları çekilmiş, tamam bunları anladık da ama BMW'nin düdüğü ne kadar çirkin ötüyor!
Bütün bilimselliğimle her iki motoru karşılaştırınca güzel kornalı TA benden tam notu almıştır arkadaş!Görüldüğü gibi bu gezinin en önemli çıkarımını yapmış bulunuyorum.Yani isterseniz dünya turu atın doğru dürüst bir kornanız yoksa hepsi boş! "dit" şeklinde ses çıkaran motor görmek istemiyoruz.
Kayıt: Mar 31, 2004 Mesajlar: 741 Nerden: istanbul
Tarih: Prş Hzr 01, 2006 9:13 pm Mesaj konusu:
coolrider demiş ki:
Aysýz gecede, milyonlarca yýldýz, Meke’nin ortasýndaki kambur tepenin üzerinde asýlý duruyor. Ýlk kez, bir su yüzeyinde bazý parlak yýldýzlarýn aksini görmenin þaþkýnlýðýný yaþýyorum.
Harika anlatım, nefis katalogluk resimler...
Sevgili Ahmet, sitenin hal ve gidişatından dolayı bir süredir yazmak istemememe (amma me oldu) rağmen senin bu harika raporuna da haksızlık etmemek için biriki satır karalayayım istedim
Meke'nin ne kadar etkileyici olduğu resimlerden belli oluyor, gerçeği nasıldır kim bilir? _________________ Taner Üstün
Honda XRV 750 Africa Twin'03
yol gidilmez yaşanır
Kayıt: Jul 25, 2003 Mesajlar: 506 Nerden: Zonguldak
Tarih: Cum Hzr 02, 2006 5:23 am Mesaj konusu:
CR ,
abicim telefondada söylediğim gibi BMW katalogundan çıkmış gibi görünüyorsun. Ama yakışmış sana
Almanca bilmeyen arkadaşlar, CR nin raporlarını ileride de okumak istiyorsanız şimdiden Almanca öğrenmeye başlayın
Yakında Almanca yazmaya başlayacak _________________ Tümer Tombuloğlu
http://ruzgarinbabasi.wordpress.com/
Taşkent’in mütevazı belediye otelinde deliksiz bir uyku çektim. Ehven fiyatıyla, bize iki oda satan kibar ön büro görevlisi Yüksel’e aslında teşekkür borçluyum.
Kahvaltı ve hazırlık faslından sonra, artık yavaş yavaş bıkkınlık veren toplanma ve bir şeyler bırakma endişesi sürecinden geçip yola çıkmaya hazır hale geliyoruz.
Taşkent’ten ayrılmadan “Taşkent evlerinin” fotoğraflarını çekmek için bir sokak arasına dalıyoruz.
Taşkent’in kuzey çıkışındaki benzin istasyonunda motorlarımızı yıkıyor, depomuzu dolduruyoruz.
Benzin istasyonunda bir tablo, kesinlikle forumlara sabit başlık olur
Biz Taşkent’in havasını suyunu çok sevdik.
Kıble Tepesi, Taşkent
Meğer bizden bir gün evvel Alanya’dan moto-cross’çu kardeşlerimiz de otelimizde kalmış. Ben de bu kadar yakın olsam, aşağıdaki rutubetli sıcaktan buralara doğru kuşkusuz kaçardım.
Dün yanından geçerken GPS’te işaretlediğim Bozkır sapağına 10-12 km sonra, Hadim’de vardık ve yönümüzü batıya çevirdik.
Yüksek tepelerden derin vadilere, sonra tekrar yüksek tepelere doğru inişli çıkışlı bol virajlı yollardan Bozkır’a vardık.
Bozkır Bozkır'dan kuzeye manzara...
Bozkır “ismiyle müsemma” yerlerden asla biri değil. Üzerinde katettiğimiz onca km sonra bozkırın ne olduğunu öğrendik. Burası sarp tepelerin arasında, Beyşehir’e doğru kuzeye yolalan akarsuyun yemyeşil vadisi içinde bir bahar vahası olmalı…
Bozkır’ı geçtikten sonra 1500-1800 m aralığında bir irtifada ilerleyip 2083m’lik Esereyrek dağının kıyısından Akseki’ye ineceğiz.
Akseki Ali abinin babasının küçük yaşta ayrıldığı köyün bağlı olduğu ilçe. Benim annem de Finikeli. Yaklaşık üç yüz yıldır Finike’li olan anne tarafımın daha eski tarihlerde buralardan sahile intikal ettiği ihtimali var.
Sorkun’a kadar Beyşehir kanalının kollarından birine ait vadiden geçiyoruz. Akarsular ile temasımız kesildiğinde tırmanma etabı başlamış oluyor.
Giderek yükseliyoruz.
Önümüze, hayvancılıkla uğraşan birkaç küçük köy çıkıyor. Çinko çatılarıyla her biri bir diğerine benziyor.
Hava burada da bir harika. Daha sonra, yol arkadaşıma bol nevale ile buralarda 10 gün kalabileceğimi söyleyeceğim.
Virajlar ve -dar da olsa asfalt- en az manzara kadar muhteşem buralarda…
Bitmesini hani hiç istemediğimiz etap Akseki-Beyşehir karayolunda sona eriyor. Bir rüyadan geçmişliğin verdiği hafiflikle, aşağıda köklerimizi aramaya hazırız.
sürecek _________________ 72' Ahmet ERTÜR
70' BMW R 75/5 (Yorgun Frolayn)
05' BMW R 1200 GS (Sarı Şekerim)
05' Kanuni 125 Cheetah (Kara Uçurtma)
CR'dan güvenli sürüş önerisi: Motorumuzu bir gün çocuğumuzun sürmesini isteyeceğimiz gibi sürelim!
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Yardım
Arama
Kullanıcı Grupları
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için giriş yapın
Giriş
...
