...........

[altugsaygili]

.....

[altugsaygili]

Gün2: Konya-Meke-Ereğli(İvriz)-Pozantı-Adana (Serin İçAnadolu’dan Sıcak sulara yolculuk)
Rotamız:



Daha önceki Konya’ya gelişimizde Karatay Medresesi-Çini Eserleri Müzesi tadilatta idi. Bu yıl tadilatın bittiğini öğrenip yola çıkmadan gitmeye karar veriyoruz.
Detay: http://tr.wikipedia.org/wiki/Karatay_Medresesi
Beyşehir Gölü kıyısındaki Kubadabad sarayındaki çini örnekleri de burada sergileniyor.





















Medrese bahçesi güllerle donanmış...



Karatay Müzesinden sonra yola koyuluyoruz. Konya-Karapınar yoluna devam.
Bu yol da ip gibi bir yol... Neyse ki rüzgar yok. Konya ovasında rüzgarlı bir günde motor sürmek en keyifsiz sürüşlerden biridir.
Çok sürmeden tabelayı görüyoruz. (Hakan arı sokmuş gibi giderken tabelayı kaçırıyor. Neyse ki durduğumuzu görünce dönüyor.)









Bu arada tahminler bugün için bölgede yağış veriyor. Meke Gölünde çok fazla oyalanmadan yola devam ediyoruz. Ereğli’ye geldiğimizde yağış başlıyor. İvriz kaya anıtının yakınında dereboyunda lokantalar var. Hemen birine atıyoruz kendimizi.







Mis gibi koyun yoğurdu, renginden de belli oluyor sanırım. Böyle güzel, kokulu yoğurt uzun zamandır yememiştim. Pirzolaları söylemeye gerek yok herhalde.




Yemek esnasında yağış yavaşlıyor ancak pek duracak gibi değil.
Hemen yanıbaşımızdaki İvriz Kaya Kabartmasına gidiyoruz.







İvriz tam torosların dibinde, yöredeki insanlar yukarı taraflarda da gezilecek yerler olduğundan bahsettiler ancak hava şartları sebebi ile başka sefere bıraktık. Adana’ya doğru yola devam ediyoruz. İç Anadolu yemyeşil.



Yarı ıslak bir yoldan Ulukışla yoluna devam ediyoruz. Açılan otoyol yolun yoğunluğunu biraz azaltmış.



Ulukışlayı geçince ana yoldan çıkıp biraz ferahlıyoruz. Torosların karlı tepeleri büyüleyici.
Mis gibi toprak kokusu da cabası.







Sisli tepelerin arasından geçiyoruz.



Pozantı Akköprüde mola.



Köprüye çıkmadan duramadım tabii ki. : )



Ve ver elini Adana.
Hava kararmadan Adana’ya varıyoruz. Akşama kutlama var. : )





Yemek sonrası ekiple buluşma var.
Soldan sağa: Ben, Hakan Pokemon, Fikret Candemir, Başar, Mesut.
Mesut kendini bu aralar rüzgar sörfüne vermiş.
Güzel bir akşam geçirdik, organizasyon için Candemir’e teşekkür tekrar. ; )

[altugsaygili]

Gün3: Adana-Anavarza-Karatepe-Hatay

Rotamız:



Adana’nın nemli havası sabahın ilk saatlerinde kendini gösteriyor. Aynı günlerde Türkiye genelinde de mevsim normalleri üzerinde sıcak var. Yola çıktıktan sonra Misis Köprüsünün kenarında ilk molamızı veriyoruz.



Aslı dutlara göz koymuş.





Fazla vakit geçirmeden Çukurova’nın göbeğindeki Anavarza’ya devam ediyoruz. Hava 33C civarında.





Evlerin bahçelerinde mozaikler...





Hatun Dilci’nin evi burası. Hatun teyze bize hikayesini anlatıyor. Hala böyle insanların olduğunu bilmek güzel. 1 saat kadar vakit geçiriyoruz burada.
Detay: http://arsiv.ntvmsnbc.com/news/359761.asp



Anavarza’dan kareler....









Anavarza kalesi:



Kayaaşıtını geçerek Karatepe’ye doğru devam ediyoruz. Sıcaklık 35C’ye yükseldi.



Kadirli’de öğle yemeği molasından sonra Karatepe’ye devam. Etraf ağaçlanıyor biraz. Yol keyifli, kaplama hariç.



Ve Karatepe-Aslantaş Milli Parkındayız. Kimsecikler yok bizden başka. H.sonları kalabalık oluyormuş.



Yaklaşık 40 dakika süren bir yürüyüş parkuru var. Burası nispeten biraz daha serin. Çeşmede biraz ıslanarak serinliyoruz. : )
Karatepe Milli Parkından birçok eseri Ankara-Anadolu Medeniyetleri Müzesinde görmüş ve etkilenmiştik.
Karatepe hakkında detaylı bilgi:
http://tr.wikipedia.org/wiki/Karatepe,_Kadirli

Karatepeden fotoğraflar:













Ağaçlarda sincaplar cirit atıyor kimseler yokken.



Karatepe’ye büyük emeği geçen Halet hoca’nın büstü de burada.



Baraj gölü sebebi ile yarımada üzerinde kalan Karatepe geçerken mutlaka uğranması gereken yerlerden.



Karatepe’den sonra yol çok güzelleşiyor. Kaplama da gayet güzel.





Kastabala Kalesi:



Çukurova’nın kaleleri ayrı bir başlık olacak kadar çok aslında.
Toprakkale, Yılankale, Kozan kalesi, Anavarza,... diye uzayıp gidiyor.
Yoldan koyun manzaraları: : )



Hedefimiz Arsuz sahil yolundan Antakya’ya varmaktı ama sıcak ve uzun molalar ile fazlaca vakit kaybettik. Maalesef otoyoldan İskenderun’a gidiyoruz. İskenderun sonrası Belen geçişi biraz soluk aldırıyor bize.





Çabucak Hatay’a varıyoruz.
Tava oruğu’nun tadı bir başka.

[altugsaygili]

Gün 4: Hatay-Yayladağı-Samandağı-Hatay

Rotamız:



Sabah erkenden yola çıkıyoruz. Amacımız öğleden sonra merkeze dönüp yaya olarak gezilecek yerleri gezebilmek. Ama pek öyle olmayacak. : )
Aslında Antakya sürekli rüzgarlı bir yer, dolayısı ile sıcağı çok hissetmedik. Çukurova’dan bayağı farklı.

Yayladağı yolu genişletilmiş. Eski yolu ara ara görerek sınıra doğru devam ediyoruz.





Ve Yayladağı sınır kapısındayız.



Ardından köy yollarından Samandağ’a doğru yola koyuluyoruz. Yolda giderken Karamağara’ya uğrayacağız.





700metrelerden deniz seviyesine kadar bu şekilde iniyoruz.





Yolun sağı feci uçurum. : )





Ve Akdeniz...





Sahilde herhangi bir tesis yok.
Minik de bir plaj var.
Yeri biraz sapa olduğundan gerek çok rağbet gören bir yer değil burası.



Hakan bizden önce aşağı inmiş. Balıkçılarla muhabbette. Ben ise nereye park edeceğimi düşünüyorum. Eğim bayağı fazla.



Arkadaşlarının yanında yer buluyoruz neyse.





Dolapta koca koca mercanlar, türlü türlü balıklar. Merkezde tuttukları balıkları satıyorlarmış. Biz gittiğimizde yemek yiyorlardı.



Karamağara’dan ayrılıp 14km.lik Samandağ sahilini gören yoldan Meydan köyüne doğru devam ediyoruz.











Hava nemden biraz puslu, görüş mesafesi kısa. Samandağ sahili:



Sahile indikten sonra bakımsız mahallelerden geçiyoruz. Yayladağı tarafı gibi buralar da bakımsız. Derken yolumuzu iki pelikan kesiyor kanatlarını açarak. : )



Yola devam ederek Titus Tüneline varıyoruz. Motorlarımızı park ediyoruz.





Yürüyüşe başlıyoruz. Titus tüneli ve Beşikli Mağara birbirine çok yakın. Ancak Titus tüneline giriş çoğu kişinin yapamayacağı cinsten. İnsan böyle bir yere yürüyüş yolu yapmaz mı diyoruz. Kışın yağışta sökülecek bir sistem kolaylıkla yapılabilir. Gelenlerin çoğu tünelin kapalı kısmını göremeden dönüyor maalesef. Bize bu geçiş 2 saate mal oldu. Dolayısı ile merkezdeki geziyi sabaha ertelemek zorunda kaldık. Neyse devam edelim.





Önce Beşikli mağaraya gidiyoruz.













Ve Titus tünelinin kapalı kısmına doğru devam ediyoruz.
Aşağıda görünen geçişi yapmaktan çekiniyoruz. Tünele arka taraftan gireceğiz. İleride buradan geçmek zorunda kalacağız ya neyse. : )



30 dakika süren bir yürüyüşle tünelin arkasındaki vadiye yürüyoruz. Dere yatağından tünelin girişine geliyoruz. Tünelin arka girişi:





Tünelin içi karanlık ve ıslak-kaygan. Dikkatli geçmek gerekiyor.









İnsan gücü ile açılan bu tünel antik limanı sel sularından koruma amaçlı yapılmış.



Tünel yürüyüşü bizi yoruyor. Otelimize dönüyoruz.
Antakyada eskiden Suriye Cumhurbaşkanının evi olan bina restore edilip otele çevrilmiş. Tavsiye edilir.





Orijinal yer karoları tadilat esnasında sökülüp, numaralandırılarak saklanmış ve tekrar aynı yerlerine yerleştirilmiş. Eskiden İstanbuldaki evlerde de böyle zemin kaplamaları vardı.





Motorları dinlenmeye bırakıp, çarşıya çıkıyoruz.







Öğlen yemeğini Meydan köyünün tepelerinde bir bakkalda soda-gofretle geçiştirdiğimiz için çok açız. Kağıt kebabı:



Üzerine de kabak tatlısı tavsiye edilir.

[altugsaygili]

Gün5: Hatay-Yesemek-Bahçe-Kahramanmaraş

Rotamız:



Sabah erken saatte uzunçarşı arkasındaki eski mahallelerde biraz yürüyüş yapıyoruz.











Hacca gidenlerin kapılarının etrafının yeşil renk ile boyalı oluşu dikkatimizi çekiyor.



İlginç kapı tokmakları...



Mardin’e benzer tünel geçişleri...



Bölgede çok miktarda turist vardı. Habib-i Neccar Cami avlusundan.



Saint Pierre Kilisesinin kapısında 08.50’de 3 otobüs dolusu turist vardı mesela.







Saint Pierre Kilisesinden Antakya:



Ve finali arkeoloji müzesi ile yapıyoruz. Mozaikleri ile ünlü bu müze Antakya’ya ana gelme sebebi olabilir. Mozaik açısından dünyanın sayılı müzelerinden.





















Bu da mozaiklerin çıkarılışını gösteren bir fotoğraf. Yine müzeden.



Ve otele eşyalarımızı toplamak üzere dönüyoruz.





Yolluk kabak tatlılarımız da hazır. : ) Dışı sert, içi sıvı bu kabak tatlısı Antakya ile özdeşleşmiş durumda. Adapazarının turuncu renkli kabağından daha farklı bir cins kabakla yapılıyor. (Beyaz kabak)



Ve yola çıkıyoruz. Suriye sınırına paralel olarak devam ediyoruz. İlk durağımız sınıra çok yakın olan Yesemek açık hava müzesi.



Çam ağaçları arasında başlayan yolculuğumuz,





baraj kıyısında açmış gelincikleri görünce mola vererek devam ediyor.







Van gölünün kıyıları da baharda böyle manzaralar verir.



Ve Yesemek’e varıyoruz. İçinden sular akan yeşillikler içinde bir yer burası.
Detay:
http://www.kesfetmekicinbak.com/arkeoloji/01714/
Zamanında taşocağı ve heykel imalathanesi olarak kullanılan bu yer, gayet güzel düzenlenmiş. Giriş ücretsiz.











Dutlar burada da bizi buluyor. : ) Bu sefer karadut.





Yesemek sonrası Nurdağlarının firketemsi yollarında dönelim diyoruz. Serin hava iyi geliyor.






Hop 0’dan 1115 metreye.



Bol bol rüzgar gülü var bu tepelerde. Adana-Gaziantep geçişinde otoyoldan görünen rüzgargülleri bunlar.



Yemekte tabii ki yöreye has acılı alabalık. Fena olmuyor, ben beğendim.



Süzme yoğurdun da tadı bir başka.



Karadeniz bölgesini andıran bir coğrafyadan yola devam ediyoruz.





Ve Kahramanmaraş’a yöneliyoruz.





Akşam güzel bir yemek sonrası. Dondurmacıları deniyoruz sıradan.



Rahat 5-6 külah yemişizdir o akşam. : ) Keçi sütü dondurma kokusu ve tadı ile kendini belli ediyor. Hepsi de birbirinden güzeldi.

[altugsaygili]

Gün6: Kahramanmaraş-Tufanbeyli-Feke-Adana

Rotamız:



Önce hemen şehrin çıkışındaki baraj altında kalmaktan kılpayı kurtulmuş Ceyhan Köprüsüne gidiyoruz.



Yolda Göksun’a yaklaşınca çilek satıcıları beliriyor. Mola vermeye karar veriyoruz.



Hedefimiz Tufanbeyli-Şar köyü....

















Şar Köyüne yaklaşıyoruz.







Şar köyü hakkında detaylı bilgi:
http://www.kultur.gov.tr/TR/Genel/BelgeGoster.aspx?F6E10F8892433CFF060F3652013265D6ED8B00A38B5B389A

Tufanbeyli ilçesine 10km. kadar uzakta olan Şar ören yeri üzerine şu an köy yerleşmiş durumda. Tarihi tiyatronun sahnesinde bir ev duruyor mesela. Yukarıda kilise denen bir yapı var. Biraz mezarı andırıyor bence. Silifke’nin tepelerinde de buna benzer mezar anıtları görmüştük. Definecilerin hezimetine uğramış bazı yerleri yıkılmış maalesef.







Köyün içinde bir de Alakapı var. Eski bir tapınağın kapısı olan bu yapı kısmen ayakta.





Bu arada köyün içerisinde gezerken bazı evlerin temeltaşlarında eski yapılara ait kalıntıların kullanıldığını gördük.



Tuvaletler bayağı değişik geldi bize. : )



Motorları parkedip tiyatro kalıntılarının olduğu yere gidiyoruz.




Mavi kelebekler dikkatimizi çekiyor.



Tufanbeyli bayağı ufak bir yerleşim yeri. Gezinin ilk trafik çevirmesi burada oluyor. Şaşkınız. : )
Dağ başında polis çevirmesi enteresan. Biraz sohbet sonrası yola devam ediyoruz.





Karadeniz’i andıran manzaralar. Köyün ismi yeşilvadi. : )



Virajlı yolları aşarak Saimbeyli’ye devam ediyoruz. Yolda Sultansuyunda acılı alabalık molası veriyoruz yine. : )











Özlü bir söz....



Baraj çalışmalarına denk geliyoruz. Neyse zemin çok gevşek değil.
Sular böyle akmayacak artık.



Adana’ya az kaldı. Çeşme başı molalarından biri...



Yolları hızlıca katedip Adana’ya varıyoruz.



Ertesi gün tekrar İç Anadolu’ya hareket.

[altugsaygili]

Gün 7: Adana-Pozantı-Çamardı-Göreme

Rotamız:



Adana’dan bu sefer eski yolu izleyerek Pozantı’ya gideceğiz. Yol üzerinde Bağdat demiryolu yapımında yaşamlarını yitiren Alman vatandaşlarının mezarı bulunmakta.



Gülek boğazına yakın bir köyde çay molası veriyoruz. Hava hafiften yağmur atıştırıyor.



Güzel virajlara sahip bir yoldan geçerek Pozantı’ya yaklaşıyoruz.









[IMG]http://i884.photobucket.com/albums/ac41/asaygili2/antakya%20adana%20maras/IMG_
4122.jpg[/img]



Çamardı’na gelmeden yine alabalık molası. Şirin mi şirin bu ufaklık bizi karşılıyor.





Bahçede cevizler büyümeye başlamış bile.



Demirkazık zirvesinin eteklerinde seyrimize devam ediyoruz.









Karlı zirvelerin yamacından geçen bu yol gerçekten bu mevsim çok keyifli.



Etkileyici dağlar...











Artık İçAnadolu’ya yavaş yavaş giriyoruz. Karlı tepelerle son kareler.









Buradan akşam kalacağımız Göreme’ye doğru devam ediyoruz.
Yol üzerinde Derinkuyu yeraltı şehrini ziyaret ediyoruz. Az daha kapanış saatini kaçırıyormuşuz. : )

















Derinkuyuda dışı çok düzgün bir şekilde kalmış, yıpranmamış bir de kilise var.







Akşam yemeğimizi Ürgüp’teki her zaman gittiğimiz yerde yiyoruz. Yemek sonrası biraz ebru alışverişi ve Göreme’ye varış.

[altugsaygili]

Gün8: Göreme-Nevşehir-Sultanhanı-Afyon

Rotamız:



Göreme’de güneşi arkamıza alıp güzel bir kahvaltı yapıyoruz kaya otelin terasında.



Güzel Göreme’den kareler:















Göreme’den ayrılıp yol üzerindeki Sultanhanı’nda mola veriyoruz.
Emsalleri içerisinde en büyüklerden biri Sultanhanı.
Detay bilgi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Sultanhan%C4%B1,_Aksaray







Han’ın içinden kareler. Han günde 1000 kişi tarafından ziyaret ediliyormuş. Kapadokya’ya giden turlar genelde uğruyorlar buraya.





Han açık ve kapalı olmak üzere iki kısımda oluşuyor.
Kapalı kısıma giriyoruz.







Sultanhanı’nda temiz bir esnaf lokantasında öğle yemeği yiyoruz. Hedefimiz Afyon. Akşama sıcak kaplıca havuzunda gezide yediğimiz kebapların yağlarını eriteceğiz. : )
Afyon’a yaklaştıkça haşhaş ve başak tarlalarının cazibesine dayanamıyoruz.





















Afyon’a varıyoruz, yemekten önce kaplıca faslı iştahımızı açıyor.: )
Akşama tabii ki de kaymaklı ekmek kadayıfı.

[altugsaygili]

Gün 9: Afyon-Dinar-Denizli-Tavas-Muğla

Rotamız:



Afyon’dan sabah kahvaltıdan sonra Hakan’la vedalaşıp yola çıkıyoruz. Şuhut-Sandıklı üzerinden yola devam ediyoruz.
Yolda söyle bir tabela ile karşılaşıyoruz. : )





Virajlı ve dar bir yoldan devam ediyoruz.









Denizliye gidene kadar aşırı yan rüzgar rahatsız ediyor.
Denizli’yi geçtikten sonra Tavas’ta öğle yemeği molası veriyoruz.
Meşhur tahinli ballı pideden yemeden buradan geçmemeli.



Güzel geniş virajlı Denizli-Muğla yoluna devam ediyoruz.



Haritamızın son hali şu şekilde.



Ve 3300km. ve 9 gün süren bu keyifli yolculuğu sorunsuz olarak tamamlıyoruz.
Son.
_________________
sevgiler
Altug SAYGILI
1150RT
Xcity 250

[Narada]

Altuğ hocam selamlar,

yine süper bir gezi. Hangi birini yazayım bilemedim. Resimleri mi? yemekleri mi?

Bu sene yağışlar daha çoktu, Meke krater gölünde su var mı? diye merak ediyordum. Sayende geçen seneden pek farklı olmadığını gördüm.

Aksaraydan Konya'ya giderken Sultanhanından sonra obruk hanı var. Hanın yanında içi su dolu kocaman bir obruk var. Orayı atlamışsınız galiba... : )))

Paylaşım ve verdiğin bilgiler için teşekkürler.
_________________
Fikret
F650 Ankara

[altugsaygili]

Sağol. Obrukhanı atladık evet. Afyon'a biraz erken varmak istedik.
Yediğimiz yağlı kebapları kaplıcada eritecek vakit kalsın diye.
Bir dahaki sefere oraya uğrarız.
Ankara nasıl görmeyeli...

selamlar

[VAP53]

Aksam bir kismini, sabah da bakiyesini icime sindire sindire okudugum yine nefis bir Altug raporu... Cok tesekkurler.
_________________
Sevgiler.
V.Ahmet PINAR - IST. & Geyikli

Turkiye durmaksizin doguya giden bir gemidir, bazilari bu geminin guvertesinde batiya dogru kosarak batiya gittiklerini sanarlar (Filozof Sakallı Celal).

[A_KLR97]

Altuğ döktürmüşsün yine, eline sağlık...

Yeme içme Gurme sanatı da o biçim...

[altugsaygili]

Teşekkürler Ahmet abi ve Yüksel.

Yeme içme sanatı oralarda farklı malum.
Dağda acılı alabalık, ovada acılı kebap.
_________________
sevgiler
Altug SAYGILI
1150RT
Xcity 250

[serif]

karayolları haritasından çok etkilendim. gerçekten insanı güdümleyici olduğunu düşündüm.

soru:rüzgarlığın etrafındali plexi nemenem bir şeydir?
_________________
http://www.dentgroup.com.tr/kliniklerimiz/dg-goztepe/
ARh+