Ikiteker Motosiklet Fan Klubu - Motosiklet ve motosikletli yasam kulturu

KAPIDAKİ MOTOSİKLET
I
Kadın, bu defa adamın gözlerindeki kararlı ifadeyi görünce sustu...Oysa yıllardan beri, kocasının motor alma arzusuna karşı çıkıyor, gideren sönükleşen ve adeta bir fısıltıya dönüşen yalvarmalarını duymamazlıktan geliyor, motorun bir aileye sahipken, tek başına bir hayatı yaşamak anlamına geldiğini, onun bunca seneden sonra böyle bir işe kalkışmasının evliliklerini bitirebileceğini söylüyordu...Ama eşinin gözlerindeki ışımanın yavaş yavaş söndüğünün, içinde bir şeylerin yıkılmakta olduğunun, sessiz ve uzun gecelerde televizyonun karşısındaki koltuğunda, elindeki kumanda ile bilinçsizce kanaldan kanala gezinirken onun çürümeye başladığının farkındaydı.

Ona hala aşıktı...Üniversite yıllarında evlenmişlerdi...Adamın her seferinde dile getirdiği motosiklet sevdasına kadın hep şiddetle karşı çıkmıştı, kendisi de giderek yaşlanıyordu, işte saçlarına ilk aklar düşmeye başlamıştı bile, bir evin, ailenin sıcaklığı içinde yaşamanın güvenliğine sımsıkı bağlıydı, üstelik hiçbir zaman da maceracı bir yapısı olmamıştı...Şimdi başına gelecekleri : kocasını kapıdan alacak o iri yapılı, gürültücü ve neşeli arkadaşları, hafta sonlarının o uzun ve yalnız saatlerini, odaya çöken akşam karanlığıyla birlikte çıktığı yolculuktan hala dönmemiş eşini, giderek artan bir tedirginlikte beklemeyi ve en önemlisi bunu çocuklara hissettirmemenin zorluğunu biliyordu.

Bu defa kocasına tek bir söz söylemedi kadın...Söyleyemedi...Belki ölü bir eşle, yaşama sevincini yitirmiş, ortalarda yalnızca içi boşalmış bir bedenle dolaşan bir erkekle yaşamak istemiyordu.Kendisine itiraf etmekten korksa bile ,kapıda duran motosikletin evliliklerine yeni bir soluk getireceğini, onu artık kabullenmesi gerektiğini sadece kadınlara özgü bir sezgiyle hissedebiliyordu.

Motosikletin kapıda durduğu o ılık bahar akşamı kadının ağzından tek bir sözcük çıkmadı Adam da bir açıklama, bir dayatma, bir yalvarış, dahası bir özür hatta bir yaltaklanma dile getiren kelimeler bulmaya uğraşmadı....Sanki yıllardan beri yaşamlarında bir motor vardı...Sanki her akşam iş dönüşü elindeki gazetesini,, anahtarlığını salonun ortasındaki masaya bırakırmışçasına doğal ve basit bir hareketle, motorunu getirip kapının önüne koymuştu.

Adam da, kadın da, leylak kokularının, boğazın daracık, yokuşlu, arnavut kaldırımlı sokaklarına yayıldığı, tepelerde erguvan ağaçlarının usul usul kızarmaya başladığı, küçük koruluklardan tek tük de olsa bülbül ötüşlerinin işitildiği o bahar akşamında, motora dair hiç konuşmadılar, çocukların derslerinden, geceleri çok gürültü yapan üst kattaki komşulardan, emekli olduklarında gidecekleri sessiz ve sakin bir ege kasabasının düşünden söz ettiler..Kadın motorun kapının önünde durduğu ilk gece, kocasının kendisine daha sıcacık, daha bir tutkuyla dokunduğunu farketti ve ona sımsıkı sarılıp uyudu.

( Devam ediyor )

Yazan :Vespone ( Nejat GÜÇ )

Vespa px 200

İstanbul/ Üsküdar
0 542 273 09 29