GÜNEYDOĞU-DOĞU ANADOLU TURU-2012

[dominator]

Arkadaşlar Merhaba,

19 Mayıs 2012'de başlayıp, 14 günde tamamladığımız Güneydoğu ve Doğu Anadolu turumuzu geç te olsa sizlerle paylaşmak istedim.

Gezimizde yaklaşık 5.000 km yol yaptık. Gün gün yapılan km değerleri ve konaklama yaptığımız noktalar aşağıdadır;



Gezi boyunca genel rotamız da şu şekildeydi ( Lütfen harf sıralamasına takılmayın, mapsgoogle feribot geçişlerini tanımadığından bu şekilde yapmak zorunda kaldım );



Gezi fotoğrafları 4-5 makinadan toplanan fotoğraflardır. Hepsi anı fotoğrafı niteliğinde olduğundan idare edeceksiniz artık

Güneydoğu ve Doğu Anadolu hiç gitmediğim bir bölgeydi. Bu bölgeyi motosiklet ile turlamak ise işe ayrı bir tat katacaktı. Bu arada tat deyince; geziyi tarihi, turistik ve lezzet turu şekline sokmak için epey çabaladık … Her noktanın yenmesi, içilmesi gerekenleri, görülmesi gereken noktaların yanına iyice not edip, güzel bir dosya oluşturduk. Gezinin rota planlaması yine bana düştü.

Şimdi gün gün gezimizi size aktarmaya çalışacağım. Raporda çok fazla fotoğraf mevcuttur. Hem bölgeye gitmeyi planlayanlar için ufak ta olsa bir fikir oluşturması, hem de yıllar sonra gezi ekibinin bu rapora bakarken o günleri kesintisiz olarak hatırlayabilmesi için biraz detaya kaçtım. Umarım sıkılmazsınız

1.GÜN ( 19 Mayıs 2012 Cumartesi )

Bugün yapılan yol toplam 1.083 km. Gezinin günlük en uzun sürüşü yapıyoruz. Sanırım benim de rekorum oluyor bu mesafe;




Gezi ekibimin vazgeçilmezi Hasan Abim ile Biga’da buluşuyoruz.



Yollar bildik olduğundan, çok sevmesek ve istemesek te, zaman kazanmak için Bursa’ya kadar karanlıkta sürüyoruz. Bursa’ya yakınlaştığımızda gün aydınlanmaya başlıyor. Gaziantep’e kadar gezi noktamız yok. Sadece benzin ve yemek molası verip yol alacağız. Bu bölgeyi daha önce birkaç defa gezmiştik. İnegöl’de bir çorba molası verip devam ediyoruz.

Tüm gezi boyunca polis amcalarla aramız çok iyi Ceza yemiyoruz ama neredeyse her kontrol noktasında durduruluyoruz. Sanırım belli bir A2 ehliyet kontrol kotaları varmış. Afyon Oruçoğlu yakınlarında yine bir kontrol noktasındayız. Arkadaki termale bir uğrasak fena olmayacak ama daha çok yolumuz var;




Gezi ekibimiz motosiklet olarak 3 kişiden oluşuyor ve 3. Kişi, yani Murat Abimiz ile Konya civarlarında buluşacağız. Murat Abi’yi sizlere kısaca tanıtmak isterim; kendisi İsviçre’de yaşıyor. Tam bir gezgin. Kuzey Afrika ve Avrupa’nın bir çok yerinde motor sürmüş. Türkiye’de ise karavan da dahil olmak üzere gitmediği yer kalmamış neredeyse. 2010 yılında, Çan’lı motosiklet grubu olarak üçüncüsünü düzenlediğimiz “Pilav Günü Etkinliğimize” yurtdışından bir katılımcı olarak gelmişti Murat Abi. Tamamen tesadüf eseri bir tanışmanın ardından, sağ olsun her sene bizleri ziyaret etmeye devam etti. Hatta 2011 yılında Hasan Abi ile Gürcistan’a kadar uzanan bir tur bile yapmışlardı. Ama ben kendisi ile hiç yol yapamamıştım. Bu yılki izin tarihlerimizin çakışması, birlikte güzel bir gezi yapmamıza vesile oldu. 3 Motosiklet dışında gezinin bazı bölümlerinde Şaban arkadaşımız ve eşi de otomobilleri ile bizlere eşlik ettiler. Ekip bu kadar mı kaldı ? Tabi hayır… Yolda yeni katılımcılarımız oldu yine. Sırası gelince sizlerle tanıştıracağım.

Konya’dan 70-80 km ileride Murat Abi ve Şaban’la bir petrol ofisinde buluşuyoruz. Murat Abiler 2 gün önceden Biga’dan hareketle geziye başlamışlardı. Bundan sonrasını beraber gezeceğiz.

Yolda yer yer yağmura girdiğimizden önce yağmurlukları çıkarıp rahatlıyoruz;



Hoş beşten sonra ana konuya geliyoruz. Karnımız çok aç. Yöreye özgü Mevlana pidelerimizi söylüyoruz.




Hasan Abi’den açlık durumumuz belli oluyor sanırım ;

[dominator]

Karnımız doyduktan sonra çok vakit kaybetmeden yola çıkıyoruz. Hedefimiz Adana’ya ulaşmak. Olmazsa en yakın yerde konaklayacağız.





Otoban girişinde durup KGS kartlarımızı alıyoruz;



Murat Abimiz;






Otobandayız. Şaban arkadaşımız aracıyla ve bölgedeki arkadaşlarıyla bir çok yerde bizlere destek sağladı, çok teşekkürler;

[dominator]

Gün batımına yakın Adana’ya ulaşıyoruz. Kısa dönem askerliğimin ustalık bölümünü Adana’da yapmıştım. Yediğim kebapları hatırladıkça şehir merkezine ulaşmak için can atıyorum.

Gezi boyunca temiz yatak ve duş olan uygun fiyatlı otellerde kalmayı planlıyoruz. Yani öğretmen evleri varsa buraları tercih edeceğiz. Adana’da da öğretmen evinde kalalım diyoruz. Yolda iken telefon ile aramıştık ve yer vardı. Ama görmeden rezervasyon yapmayalım dedik. Adana’ya giriyoruz ama akşam trafiği var. Adana’da yakın bir dostumun arkadaşı ile buluşacağız. Bize öğretmenevini, olmazsa başka otel bulma konusunda yardımcı olacak. Adana’nın trafiğinde boğuşurken Şaban’ın araç hararet yapıyor. Uygun bir yerde durup Adana’da kalmaktan vazgeçtiklerini, eşi birlikte Urfa’ya geçeceklerini söylüyor. Aile dostları ile buluşup onlarda kalmaya karar vermişler. İki gün sonra Urfa’da buluşmak dileğiyle ayrılıyoruz.

Adana’da aradığımız arkadaşla buluşuyoruz. O bizlere aracı ile rehberlik ediyor. Öğretmen evini buluyoruz ama az önce son odalarını vermişler. Adanalı arkadaşımız birkaç yerle telefon görüşmesi yapıp otel bulmaya çalışıyor. Bir otelden okey alıp yola çıkıyoruz. Merkezde bir otelin yanından geçerken durup bir bakalım diyoruz. Çok iyi olmasa da tam merkezde ve kapalı otoparkı var. Kalmaya karar veriyoruz. Arkadaşımıza çok teşekkür edip odaya çıkıyoruz. Hızlı bir duştan sonra kebapların tadına bakmak için dışarı çıkıyoruz. Ben askerdeyken, yani 98 yıllarında, meşhur Adana Adliye binasına çok yakın bir seyyar kebapçı vardı. Seyyar dediysem o yıllarda saymıştım, 9-10 çalışanı vardı. Nefis dürüm yapardı. Yıllar sonra tekrar orada kebap yemek istiyorum. Zaten Adliye binasına 5 dakikalık mesafedeymişiz ve kebapçı hala oradaymış

Yolda bir mumbarcıya denk geliyoruz. Bölgenin lezzetlerine bir açılış yapalım diyoruz;



Sonunda aradığımız seyyar kebapçının sokağına geliyoruz ama o da ne ? Bizim seyyar sokağı satın almış neredeyse Caddenin iki tarafında kapalı mekanları alıp işi büyütmüş. Ayrıca dürümler tabakta porsiyona dönmüş. Gelişen şeyler özelliklerini kaybeder ya, inşallah lezzet bozulmamıştır diyerek oturuyoruz bir masaya;





Ne yalan söyleyeyim aradığım lezzeti bulamıyorum kebaplarda. Oysa yıllarca buranın kebaplarının hayalini kurmuştum. Neyse diyoruz. Daha çok kebap yiyeceğiz bu gezide…



Kebap sonrası künefe yiyelim diyoruz. Adana’nın en iyi künefecilerinden birini sorup öğreniyoruz. Mesafe biraz uzak olduğundan minibüsle gitmemizi tavsiye ediyorlar. Masamızın yanından geçen bir minibüse atlıyoruz. Gezi boyunca bir çok güzel anımız oldu. Bunlardan biride minibüste geçti. Murat abimizi, Adana’da yapılan film festivaline gelen birine benzettiler. O da bozmadı muhabbeti Birkaç gün boyunca Murat Abimiz oldu Rejisör Murat …

Sonunda künefeciyi buluyoruz. Kebap üstü künefe de askerlik dönemimizden kalma, olmazsa olmaz bir alışkanlıkrı benim için.



Gerçekten çok güzeldi künefe. Keyfimiz çok iyi, rejisör abimizle şakalaşıp duruyoruz.



Bu kadar yemekten sonra dönüşü yürüyerek yapalım diyoruz. Seyhan nehri boyunca yürüyoruz. Sabancı Merkez Cami çok ihtişamlı duruyor;



Bu yürüyüşün ardından otelimize dönüyoruz. Yorgun bir günün üstüne derin bir uyku yataklardayız. Yarın gezimiz gerçek anlamı ile Antep’te başlayacak

[dominator]

2.GÜN ( 20 Mayıs 2012 Pazar )


Bugün yapılan yol toplam 305 km. Rotamız şöyle ;




Otelde yaptığımız kahvaltıdan sonra en sevmediğim bölüm başlıyor; eşyaları yüklemek. Hasan Abi hakkını helal et, hep yardım istedim senden…



Hava çok sıcak olduğundan şehri çıkana kadar önümüz ve kasklar açık yol alıyoruz. Otobana girmeden durup kıyafetleri normale döndürüyoruz;



Antep’e girmeden önce Yesemek’e uğrayacağız. Bunun için Bahçe yol ayrımından ayrılıyoruz




Hasanbeyli’ye girerken önümüz bir araç tarafından kesiliyor. Ne olduğunu anlayamadan belinde silah olan biri iniyor ve elinde polis kimliği ile yanımıza geliyor. Merhaba diyerek söze başlıyor gelen arkadaş. Kendisi de bir motosiklet tutkunu imiş. Benim ile aynı model Transalp’i varmış. Lütfen bir çayımı için diyor. Biz de tamam deyip takılıyoruz peşine. Bir kahvede güzel bir çay molası veriyoruz. Kendisine buradan tekrar teşekkürler;



Polis arkadaşlar yolun devamı için birkaç not veriyorlar. Geçtiğimiz nokta çok virajlı ve dağlık bir yer.Fevzipaşa’ya kadar polis veya jandarma dışında kim durdurursa dursun kesinlikle durmayın diyor. Maalesef bölgede terörle ilgili birkaç olay yaşanmış. Biz de tamam deyip yola çıkıyoruz. Rakım gittikçe yükseliyor.



Manzara süper ( yüksek gerilim direği fotoyu bozmuş ama );



Kısa da olsa birkaç noktada durup etrafı seyrediyoruz;

[dominator]

Sonunda dağlık bölüm bitiyor ve ovaya iniyoruz ( Bizce yol süperdi ama bu dağlık bölgeyi kullanmak istemeyen arkadaşlar Nurdağı’ndan otobanı terk edip, Fevzipaşa’ya ulaşabilirler) ;





Fevzipaşa’da Yesemek yol tarifini alıp yola devam ediyoruz;





Sonunda Yesemek’teyiz. Gezinin rota planlaması yaparken Atlas dergisinin eski yıllarda vermiş olduğu Güneydoğu ve Doğu Anadolu kitapçıkları başta olmak üzere, bir çok raporu taramıştım. Burası gerçekten ilginç bir nokta. Geçmişi 3500 yıl öncesine dayanıyor. Akdeniz’in en büyük açık hava heykel atölyesi. Tüm heykellerin taslakları burada tamamlanıp, son rötuşları götürüldükleri son noktada yapılırmış. Bölge taşlarının işlemeye müsait olması herhalde bu işte büyük rol oynamış.

Motosikletlerimizi park ederken yanımıza biri geliyor. Hoş geldiniz diyerek lafa giriyor. Kendisi bu köyde yaşayan, buranın bulunup gün yüzüne çıkarılmasında yıllarca çalışan ve şu anda gelenlere rehberlik yapan birisi. Rehberlik derken ücret falan istemiyor. Bize her heykelin hikayesini uzun uzun, zevk alarak anlattı. Kazı çalışmalarında, bölgenin ağaçlandırılmasında çok emek vermiş.







Buradaki bir çok taş aslında toprak altındaymış. Buranın keşfinden sonra hepsi toprak altından çıkarılıp sergilenmiş;

[dominator]

Alanın içinden geçen bir su kanalını görünce çocuklar gibi oynamaya başladık. Kolayını bulsak bu sıcakta içine yatacaktık ya ;







Üst bölgede çok daha değişik örnekler varmış. Murat ve Hasan Abi sıcaktan mayışınca bir ağaç gölgesinde beklemeye karar veriyorlar. Ben de rehberle tura devam ediyorum.



Taslak bir aslan heykeli. Heykelin yerinde tamamlanmış son hali ise elimizdeki dergiden bir alttaki fotoğrafta;





Yurdumuzun her yerinden tarih fışkırıyor. Yolu bu bölgeye düşenlere uğramalarını tavsiye ederim.



Bölgenin enduroları ;



Bunlarda bizim endurolar ;

[dominator]

Planımıza göre buradan Antep’e dönecektik ama aynı yoldan geri dönmeyelim ve buraya kadar gelmişken Kilis’i atlamayalım diyoruz. Bize Yesemek’i gezdiren arkadaştan, ertesi gün yapacağımız Antep turu için mozaik müzesi ve görülmesi gereken noktalar hakkında bilgi alalım diyoruz. Fakat burada atladığımız bir nokta ortaya çıkıyor. Müzeler Pazartesi günleri kapalı… Benim için Antep’teki mozaik müzesi olmazsa olmaz bir nokta. Nasıl yaparız, yetişebilir miyiz diye telaşlanırken sağ olsun bu arkadaş hemen müzeyi telefon ile arıyor. Müze 18:30’a kadar açıkmış. 15-20 dakikalığına bile olsa burayı görmeden gitmeyelim diyoruz. Rehber arkadaşımız vaktimiz kalırsa Kilste mutlaka tava yiyin diyor. Nasip deyip hemen Kilis’e doğru yola çıkıyoruz. Yolun 5-6 km’si toprak bir yol;



Suriye sınırına çok yakın geçerek ve Suriye köylerini görerek, çocukluğumuzda adını kaçak elektronik ürünlerle duyduğumuz Kilis’e ulaşıyoruz;



Vaktimiz var. Kilis’in meşhur tavasını yemeden geçmeyelim diyoruz. Pazar günü bir çok yer kapalı. Sonunda açık bir yer buluyoruz. Tavanın ne olduğunu görüyoruz.



Burada kebap ta çok ama biz kararımızı tavadan yana kullanıyoruz;



Tavalarımız pişene kadar önden atıştırmalıklar geliyor;



Sonunda tavalarımız da geliyor. Kebap etinin tepsi içerisinde, domates ve biberle beraber odun fırında pişirilmiş hali. Tabi bu çok kaba bir tarif. Mutlaka daha bir çok püf noktası vardır. Yolunuz düşerse yemenizi tavsiye ederim;





Karnımız doyunca hemen Antep’e doğru yola çıkıyoruz. Kilis’ten manzaralar;

[dominator]

Kilis-Antep arası bölünmüş yol. Müzeye rahat yetişeceğiz;



Antep’e giriş yapıyoruz. Ama herkes ayrı bir yoldan tarif yapıyor. Bu karmaşada yeni yapılan mozaik müzesi ile eski müzenin bir birine karıştırılması da sebep olmuş, sonradan anladık. En son sorduğumuz amca müzeyi bilmese de önündeki develeri sorunca 500 metre ileride dedi Önce develeri bulduk;



Sonra karşısındaki müzeyi;





Hemen motosikletlerimizi park edip müzeye girmek istiyoruz. Ama bir çok eşyamızın motosikletlerin üzerinde kalacak olması bizi biraz tedirgin ediyor. Dışarıdaki güvenlik görevlilerine durumu söylediğimizde, eşyalarımızı içeriye emanete bırakabileceğimizi söylüyorlar. İçeride ücretsiz emanet var yani, bilginize…



Müze gerçekten çok güzel. Müthiş mozaikler var. Girişte çok güzel bir sunum yapmışlar. Eski çağlardaki gibi mozaikleri havuz tabanı şeklinde projeksiyondan yansıtıyorlar. İçerisinde ise balıklar geziyor. Siz havuzun içine girdiğinizde su dalgaları oluşuyor ve balıklar sizden kaçıyor. Gerçekten süper…

[dominator]

Biz merakla meraklı mozaikleri izleyip bilgilerini okumaya çalışırken yanımıza bir kişi geliyor. Yanlış hatırlamıyorsam buranın elektrik-elektronik işlerinden sorumlu bir kişiymiş. Bizim ilgimizi görünce sağ olsun tüm müzeyi bize çok detaylı olarak gezdirdi. Her mozaiğin hikayesini üşenmeden tek tek anlattı. Çok daha önemlisi bizim asla fark edemeyeceğimiz mozaiklerin 3 boyut oyunlarını anlatıp gösterdi. İnanın bunları görünce bir kez daha hayran kaldık buraya. Yoksa sadece “Nekadar güzelmiş, süpermiş…” deyip geçecektik mozaiklerin önünden. Kendisine ne kadar teşekkür etsek azdır. Belki şu an uygulamaya geçmiştir, girişte verilecek kulaklıklarla her mozaik önüne gelindiğinde otomatik tanıtım yapılacakmış. Süper olur. Yoksa inanın boşu boşuna gezilmiş olur bu müze;



Onlarca mozaikten bazıları;

[dominator]

Romalıların meşhur tuvaletleri;



Ve müzenin en değerli parçası, Çingene Kızı. Özel bir bölümde sergileniyor;





Müzenin ikinci katından yerdeki mozaikler daha güzel görünüyor;

[dominator]

Müze bizim gezimiz için çok önemli bir nokta oldu aslında. Biz müzeyi gezerken bir ara Murat abinin yanında üzerinde motosiklet kıyafeti olan birini görmüştüm. Uzaktan merhabalaştık. Ama asıl tanışma müze çıkışında oldu. Arkadaşımızın ismi Varol. Kendisi aslen Edirneli imiş. Ardağan’da görev yapıyormuş. Motosikleti ile Edirne’ye gidip, dönüşü de geze geze yapıyormuş. Müzenin önünden geçerken bizim motosikletleri görmüş. Dur bir içeri gireyim demiş ve içeride Murat abi ile tanışmışlar. Çıkışta ayak üstü laflıyoruz. Rotamızı soruyor. Ve sonrasında da bize katılıp katılamayacağını. Biz de neden olmasın diyoruz. İyi ki de karşılaşmışız doktorumla o müzede. Gezimize çok ayrı bir renk kattı sağ olsun. Artık 4 kişi, 4 motosikletiz…








Varol da öğretmen evinde kalıyormuş. Biz sabahtan yerimizi ayırtmıştık. Öğretmen evini sora sora bulmaya çalışıyoruz;



Odalarımıza yerleşip dışarı çıkacağız. Bu arada yazmayı unuttum. Antep’te benim için başka bir güzellik daha oldu. Yıllar önce Yenice Enduro Club festivalinde tanışıp, beraber Kapadokya gezisi yaptığım Barış ta buralarda. Kendisinin editörlüğünü yaptığı bir gezi ve bir gurme sitesi var. Bölgeye bir arkadaşı ile gelmiş. Nerede ne yenir modunda gezip raporluyorlar. Akşam telefonlaşıp İmam Çağdaş’ta buluşuyoruz. Onlar yemeklerini yemişler. Önemli bir lezzet durağı olan bu mekan birazdan kapanacakmış ve biz daha yemek yemek için yeteri kadar aç değiliz



Sonra bir şeyler yeriz diyerek şehri gezmeye başlıyoruz. Çarşılar kapanmış;

[dominator]

Tarihi bir mekan olan Tahmis Kahvesine gidiyoruz;





Mekanın içi;



Biz dışarıda oturuyoruz;



Masalara ikram edilen çerezler;



Ve kahvemiz;



Yeni eski dostlarla güzel sohbet sonrası bizim de karnımız acıkıyor. Sora sora güzel bir kebapçı buluyoruz;

Ortaya karışık kebaplarımız geliyor;





Sonrasında yediklerimizi eritmek için şehri turlayıp güzel bir tatlıcı bulup, baklava tabaklarımızı oluşturuyoruz



Yarın Antep için önemli lezzet noktaları var. Buraları test edeceğiz. Barış ile aynı noktaları hedeflemişiz. Sabah erkenden buluşmak üzere biz öğretmenevine, Barışlar kaldıkları otele doğru ayrılıyoruz.


DEVAM EDECEK ===>>
_________________
Ahmet YILMAZ
Transalp'06
Çanakkale-Çan

[VAP53]

Oh yine güzel bir gezi raporuna baslamissin Ahmet'cigim, ama lutfen bu sefer fazla araliklarla olmasin sabredemiyor insan malum...

Bu arada; herhalde Adana’da askerdeyken yedigin seyyar kebabcinin kebaplari, belki de asker karavanasindan sonra o kadar leziz gelmistir Ahmet’cigim.
_________________
Sevgiler.
V.Ahmet PINAR - IST. & Geyikli

Turkiye durmaksizin doguya giden bir gemidir, bazilari bu geminin guvertesinde batiya dogru kosarak batiya gittiklerini sanarlar (Filozof Sakallı Celal).

[dominator]

[tarpin]

Güzel tur, devamını bekliyorum
_________________
CBF 500