Kayıtlı değilsiniz. Buraya tıklayarak ücretsiz kayıt olabilirsiniz.
Giris
Hala hesabınız yok mu? Hemen açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak tema yönetici, yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi avantajlara sahip olacaksınız.
ruzgarinkizi bildirdi: "RÜZGARINKIZI YAZI DİZİSİ-5 29 Haziran 2003
“Esaretten kurtulmanın yolu: Cesaret! ”
Motoru olmayan, olacağı günleri büyük bir hasret ve özlemle bekleyen bir motor sevdalısı olarak önünden geçmekten hem keyif aldığım hem de içten içe hayıflandığım bi yerdi kızıltoprak.( bilmeyenler için, İstanbul'da Bağdat caddesinin e5’e bağlandığı yerde yolun sağında birçok hatta pek çok motosiklet yetkili satış ve servis tükkanlarının ard arda dizildiği, önünde bin bir çeşit motorun göz kamaştırdığı bir cennettir.) Bir gün oradaki bir ikitekeri satın alabilecek kadar param olacaktı cebimde. O zaman sadece önünden salyalarımı silerek geçmekle kalmayacak, içeri dalıp tek tek dolanacaktım bu cenneti. Öpüp sevip koklucak hatta dokunucaktım hepsine. Ve sahip olacaktım içlerinden birine...
Günlerden bir gün 4 tekerle buradan geçerken aracın ön diil sağ camını kullandığımdan yaptığım doğal frenaj ve saatte 10 km hız yüzünden arkamdaki aracın %100 hakli olarak selektör yapıp korna basıp, “Önüne bak önüüüüneeee....Alo kardeşim yürüsene...Dombilinin evladı...” nidaları atması üzerine, seyir (motorları) konsantrasyonumu dağıtan bu olayla kendime gelip, ağzımdan süzülen tükürükleri silerken adama yol vereyim diye sağa yani bu tükkanlara açılan bir araya girmiş bulundum.
Da na na naaaam!
Filmlerde kadın yasak bir şeyi gizli gizli kurcalarken aniden “vııızzzıııınnnn” diye bir ışık huzmesiyle başka bir yere ışınlandığında, geldiği yeni yerdeki huzme dağılırken kadının yüzünde uzaydan gelmişçesine bi ifade olur ya işte ona benzer bi ifade oluştu yüzümde. Bi süre affalladıktan sonra şöööle bi silkinip kendime gelerek tüm cesaretimle “ulan giriim bi tükkana bakiiim motorlara hani alcak durumum varmış gibi davranayım ne anlıcaklar cebimde param olup olmadığını. Sonra “beğenemedim” diyip çıkarım nolcak. Allah bakmak da parayla rayla diil ya.” Diye düşünerek 4 tekeri oracığa park eyleyip girişini kestirebildiğim ilk tükkana bi cesaret daldım.
Allaaaaah! Cennet olum burası ışıl ışıl her yer, kasklar, montlar, bilumum aksesuarlar; masada oturmuş arkadaşı ya da sıkı müşterisi ile geyik yapan tükkan sahibi yüzümdeki anlamsız, ihya olmuş gülümsememle içeri girdiğimi fark ettiğinde bir bayanın gelmesi tedirginliğini yaşarcasına arkadaşının kahkahasına da müdahale ederek hatta bizzat dürterek (artık ne konuşuyorlarsa kendi aralarında), gayet ciddi bi tavra bürünüp “buyurun” dedi. Ben de o salak ifadeden kurtulup ciddiyetlen “bi motor bakıcaktım da kendime.” dedim. Kibarca “Yardımcı olalım hanımefendi, özellikle ilgilendiniz bi motor var mı? Yani ne tür bi motor düşünüyordunuz?”. Kuul bi şekilde: “e var tabi kafamda bişiler ama tam karar vermiş diilim.” Derken emin adımlarla şovrumu dolaşmaya başladım. Peşim sıra gelen tükkancı “Anlıyorum”demekle yetindi. Bi süre sessizlikten sonra; “Peki ne civarda bişi düşünüyosunuz?” dediğinde ben ani bi duraksamayla tekrar geldiğim yere ışınlanıyormuş gibi olup olay, durum, mekan ve kişiyle bi kopukluk yaşayıp sendeleyerek döndükten sonra adam yüz ifademden, duruşumdan, bakışlarımdan alici olup olmadığımı çoktaan anlamış ama kızcaazı bozmiim şindi edasıyla nazikçe “affedersiniz daha önce motor kullandınız mi?” dedi. Çekingen ve az önce girdiği kılıktan tamamen sıyrılarak yıllardır gizlediği bi sırrı açıklarcasına ağlak bi ifadeyle bi çırpıda:
“bakin benim adım AyşeŞule, aslında ben motor sahibi olmayı, kullanmayı çok istiyorum ama param yok, ailem de karşı ve nerden, nasıl başlıcağımı bilmiyorum.” dedim.
Allah naaptım ben? karizma oldu mu Prizma! Adam ha şöyleee sadede gel seklinde bi rahatladıktan sonra “hımm anlıyorum oturun söyle” diye beni arkadaşının karşısındaki sandalyeye oturtturup kendi de masa başına geçtikten sonra: “Hımm Ayşeydi di mi?”, “Hayır AyşeŞule.”, “İkisini beraber mi kullanıyosun yani?” (Bravo nasıl anladın?) “Evet beraber.”, “ Peki Ayşe Şule, her şeyden önce ehliyetin var mı?”dedi. (Aaa terbiyesize bak sizli-bizli, hanımefendiydik sen oluverdik.) “evet var.”, “Yani A2 ehliyetin var motor kullanabiliyosun öyle mi?”, “ne iki, A2 mi? (Zıçtık) bububunun ayrı ehliyeti mi var?”, “Anlaşıldı kaç yaşındasın?”, “18”! (6 sene evvel, ven ay vaz çıtır)
Bu diyaloglar ve aldığım bilgiler ilerde cidden çok işime yaradı. Kısaca bana “paran olana kadar arada gel burda takıl, motorlara bak, iç geçir, bizi ziyaret et, ehliyetini alacağın zaman söyle hoca bulalım, zamanı gelince de (paran olunca yani) bi güzellik yaparız.”dediler. Sağ olsunlar. Eminim bi çoğunuzun hala alışveriş yaptığı, motor alıp-sattığı bi yer olay mekanı, adam da camiada doğal olarak bilinen bir abimiz..Motor camiasından ilk karşılaştığım ve yıllar sonra bana dünya tatlısı hocamı tavsiye eden adamdır aynı zamanda. Hala “bi gün bi kız girdi kapıdan -merhaba ben motor çok seviyorum ve istiyorum ama bunun için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, param da yok, bilgi almak istiyorum. Dedi. (neyse ki aradan geçen yıllar sebebiyle olsa gerek başını hatırlamıyo hikayenin) Bi şaşırdım bi şaşırdım. Deli dolu bi kızcaaz. Şimdi uğramıyo pek ama görüyorum yollarda, çekmiş altına motoru pırııın pırın dolaşıyo..Fena da kullanmıyo kerata...” diyomuş eşe dosta...
Diyeceğim o ki hayatta her şey küçük cesaretlerle başlıyor. Sonra düzenli bakıldığında, sulanıp beslendiğinde bu cesaretler güzel başlangıçlara vesile oluyor. Sonra arkanı dönüp baktığında hayatında çok büyük ve güzel değişmeler, gelişmeler olduğu görülüyor...Bu güne kadar bir sürü kişiye hevesle anlattığın ama ortak bir duygu olmadığı için anlaşılamadığın pek çok yaşanmışlık, biriktirilmiş kareler ve sözler gün geliyor doğru insanların olduğu yerde, az-çok ortak duyguların dile geldiği, bu oktan hayatta tebessüm ettirmeyi başaran nadir şeylerden biri haline dönüşüyor...
(Ay burada kesiyorum feci duygusallaştım. Devam edersem hepinize birden sarılıp iyi ki varsınız diye ağlamak filan isticem.)
Cesaret; esaretten kurtulmak için önemli bir başlangıçtır...
Siyuleytır,elegeytır!
AyşeŞule BİLGİÇ
F650GS-Rüzgarınkızı
Etenşın pilis
Arkadaşlar bu yazılarda adi gecen motor sevdalısı genç kız tamamen iyi niyet ve paylaşım ruhu ile yaşadıklarını ve çevresinden duyduklarını bir yazı dizisi haline getirmiştir. Olaylar bizzat kendi yaşadıklarından ya da yakın çevresinden duyduklarından oluşmaktadır. Hiçbir kar amacı güdülmeden yazılan bu yazıları, keyiflen okumanız, hafif tebessüm etmeniz ve vakti zamanında benzer hisleri yaşamış ya da en kısa zamanda (mutluluk verici olanları tabi ki) yaşayacağınız duygusuna kapılmanız dileğiyle....
PiSiPiSi: Her türlü yorumlarınız düşünen, yazan, okuyanlar için önemlidir.
Sanki ben hangi dükkana girip kiminle konuştuğunu çıkarır gibiyim ama konumuz bu değil :)
İşin bir de şöyle yanı var :
Mekan aynı mekan, fekat kahraman bu kez erkeg (ben). cepte para herşeyden kısılarak toplanırken bi yandan da yanarlı dönerli bir chopper için mekan talan ediliyor, öyle ediliyor, böyle ediliyor bir türlü para yetişmiyor. ama para yetişmese dahi virus kana girmiş ha babam de babam oralarda turlanıp ne var ne yok bakılıyor. ama girilen tükkanlarda ne kimse kahramanımızın yüzüne bakıyor, ne de buyur bilader ne baktın diyor. tükkanda o kaça bu kaça bu nası o ne diye sorabilmek için baya bir yüz kızartıp "haydi bismillah" diye destur çekmek gerekiyor. Desturdan sonra da "ha o mu, o şu" denip satır arasında "sonra gel şimdi işim var" deniliyor. kahramanımız "yahu bu nası iş, bu adamlar satış yapmak için üste para mı alıyorlar, herhalde acayip adamlar bu motorcular breh breh" olup, üçüncü aynı muamelede asabı bozulup "hay sizin gibi esnafın daaaa, sizin gibi motorcunun daaaa.... yok mu burdan başka motor satan yer kardeşim cık cık" diyerek mekandan tiksiniyor. sonra (çok sonra değil) eş dost hoca vasıtası ile senin girdiğin (tahminen) yere giriliyor. dert anlatılıyor, derman bulunuyor motor alınıyor, oglum yapma etme ehliyetsiz binme iki gün sabret uyarmaları kulak arkası edilip gaz açılıyor :)
imdii devran döndü, devir değişti.. kapıda motordan inip kask elde her tükkana girip gerekli (!) ihtimamı görüyoruz artık, ama ne zaman senin benim eski hallerimiz gibi birileri girse içeri hep aynı senaryo, aynı ters muhabbetler. bazen işi gücü bırakıp ben elden geldiğinde yardım edip yol gösteriyorum. gözleri parlıyo elemanların, belli benim gibi çok burunları sürtmüş ama virus girmiş bi kere vaz geçmemişler. ama eminim benim gibi "motora daaaa size deee...." diye sayıp da bi daha da ugramayan vardir o mekanlara. "motorcu ukala adam ters adam abi" yaftasıyla da ugraş dur ki silesin sonra.
Fakat nası içimde kalmış yahu :) anlattım rahatladım.
Ayse Sule'nin yazilari sizde de aliskanlik yaratti mi yoksa bu dertten muzdarip bi ben mi varim? Gene cok icten yazmis arkadasimiz, elleri dert gormesin :)
Bir dukkana girip de yardim isteme hangimizin basina gelmemistir ki? Ben ehliyetli gittigim zaman
"Ders almak istiyorum. Yardimci olabilir misiniz?"
dedigimde, hala dusunmeme neden olan cevabi yemistim satici cocuktan
"Abi kendi motorun varsa ders veriyoruz. 2 saatte kaparsin olayi. Hele sen bi motor al, gerisi kolay. Simdi elimizde soyle bi 600'luk var..."
Bunun neresinden tutsam da girissem diye cok dusundum. Mesela
1) Motoru kullanamadiktan sonra eve nasil goturecegim?
2) Motoru gectim, 2 saatte bisiklete binmeyi tam olarak ogrenen var mi?
3) 600'luk makinayi acemiye nasil onerirsin?
4) Su yerde duran zinciri ilmik yapip boynuna mi gecirsem?
Sonunda derin bir ic cekip "Anliyorum. Ben bi dusuneyim, sonra gene gelirim" diyerek ciktim mekandan. Simdi kotu reklam olmasin diye Kiziltoprak'taki hangi dukkan oldugunu yazmayayim. Ama hemen komsu dukkan olan Honda'ci cok yardimsever davranmisti. Birseyler ogrenmek, yardim almak isteyenlere orayi onerebilirim.
Yorum yazan erkek arkadaslari cok iyi anliyorum. Bu yaziyi okuyan cogu erkek arkadasinda anlatilanlari iyi anladigini saniyorum. 10 yasimdan beri Turkiyenin cesitli yerlerinde motosiklet magazalarini dolasirim. Nedense, motosiklet ve aksesuar satan yerlerde bir artistlik, bir kustahlik kol gezer. Onceleri cocuk ve parasiz oldugumuz icin, bunlar nasilsa birsey almaz zihniyetiyle boyle davrandiklarini dusunurdum, ama Arai kask almaya gittigim "tukkan" in sahibi yuzume bakmadan agzini yamulta yamulta 400 yuro dediginde anladimki, adamlarin bu tavri sizin alici olup olmadiginizla ilgili degil. Haftada bir tane ARAI satiyorsa sasarim, ama musteriye olan saygisizliga son gaz devam ediyor. 400 EU luk ceket satan bir dukkana gitseniz el ustunde tutarlar adami. Bence bunun baslica sebebi, bu insanlarin esnaf formasyonundan uzak olmalari, motosiklet magazalarini aileden gelen zenginlikle motosiklete merak salmis olmalarindan dolayi acmalari, ve "elit" birer lavuk olarak gelen "sefil" musterilere hizmet etmekten gocunmalari. Belki hepsi degildir, ama cogunlugu boyle. Artik ogrendim, bir yere girdigimde, parayi elimde tutup adamin burnuna dogru uzatiyorum, ve bu kask kac para diye oyle soruyorum.
Aranıza İzmir'den yeni katıldım ve 1 ay falan önce ilk motorumu (Cruiser) bir arkadaşımdan satın aldım.
Motorsiklet almak için 20 yıldan beri bekliyordum. Delikanlılığım geçsin diye bekledim ama bir türlü geçmedi. Fakat ilk kez motorsiklet isteğimin korkumu geçtiğini fark ettim.
Motor sahibi olmadan az önce Kahramanlar semtiyle Fuar'ın arasında yan yana birsürü motosiklet ve aksesuar satan dükkanlar vardır. İlk dükkana girdim ve yeni kullanıcıyım ve 600cc racing istiyorum dedim. Adam benle fazla ilgilenmedi ve böyle bir motorun ilk kullanıcı için iyi olmayacağı konusunda bir ima yapar gibi oldu. Biraz baskın konuşmuş olsam gerek, fazla da bir şey söyleyemedi. Oradan içimden kızarak ayrıldım ve sırasıyla hemen hemen tüm dükkanları gezdim. Gezdiğim dükkanlardan sadece ilk kaşılaştğım satıcı racing motor almamı onaylamamıştı ama çok kibirliydi. Diğer dükkanlarda da hep aynı dikkat cekici tok satıcı tavrı gördüm. Yine bir başka tanesi vardı, bana az kalsın CBR satacaktı; o da gerçek satıcı kabiliyetine sahip olmasındandı. Ancak yeni kullanıcıya racing satmaya çalışması sonradan gözümde düşürdü.
Tamam, motorcu adam biraz cool olur ama bu genelde sokaktaki insanlara karşı yapılır. Ben senin müşterinim, sen bana neden kasılıyorsun be adam? Motorcudan esnaf olursa herhalde böyle olur. Neyse ben de bu tip adamları hemen tanırım ve hemen anında kabadayı ve daha kasıntı takılırım. Benim taktiğim genelde bu tip insanlara psikolojik savaş oyunu oynamak olur.
yaa o motorcularda gezmeleri bana sorun siz bursadakilerin hepsi tanıdı artık ama gercekten cok iyi davranıyor ve bizi bu güzel aleme katabilmek için ugraşıyorr.
sertac/bursa
Nedense herkes aynı şekilde davranışlarla karşılaşmış.8 sene önce Atatürk oto sanayiye Yamahaya gitmiş ve tesadüfen S.Memnunla karşılaşmıştım.Adamla 20dk muhabbet ettik ne sorduysam sıkılmadan cevap vermişti, hiç te kasıntı değildi.Üstelik paramın olmadığını ancak birkaç seneye alabileceğimi söylememe rağmen. Motor fuarı öncesi Honda'ya gittim bir arkadaşımla Hasanpaşa'ya (Herkes hangi bayi olduunu bilir), bir kasıntılık inanılmaz. Paranı cebine koyacan gelecentarzı ifadeler, Suratımıza bakmamalar falan.Arkadaşımın motorlarla ilgisi de yok zaten, uyuz oldu herife.Sanki herifin parasını istiyoz. Ulan 2 üniversite bitirdik lan biz herkesle adam gibi konuşuyoz diye söylenirken tuttum çıkardım elemanı dışarı arıza çıkmasın diye. sonuçta oradan değil Mutluhandan aldım motorumu gayet te adam gibi davranıyorlardı. Ben kaybetmedim ama AyşeŞule'nin yazısını okuyunca hatırladım.
